กรรมที่ทำไว้

โดย คุณพ่อเท ไชยเวช

กระผมเกิดในหมู่บ้านนาโพธิ์ ต.นาวัง อ.เมือง จ.อำนาจเจริญ ในครอบครัวที่ไม่มีอันจะกินครอบครัวหนึ่งเพราะขาดหัวเรือใหญ่คือ คุณพ่อได้จากไปเมื่อกระผมอายุได้เพียง ๖ ขวบ กระผมมีพี่น้องทั้งหมด ๑๐ คน และในบรรดาพี่น้อง กระผมเป็นคนที่แข็งแรงที่สุด

คุณแม่เป็นคนเดียวที่หาเลี้ยงลูกๆ บางวันลำบากมากต้องไปขอบ้านโน้นบ้านนี้มาช่วยลูกๆ ด้วยความสงสารแม่จึงได้ออกจากบ้านไปหากบหาเขียดตามทุ่งนากับเพื่อนตามประสาของเด็ก สมัยนั้นกระผมได้กบได้เขียดมามาก จับได้กระผมก็หักแข้งหักขามันขังคอยไว้ เพื่อใช้ทำเป็นอาหารต่อไป จากนั้นกระผมก็ต้องสร้างกรรมหาปู หาปลา หานก มาเพื่อประกอบอาหารเลี้ยงชีวิตต่อไป

ตามปกติกระผมเป็นคนที่แข็งแรงมาก ไม่ค่อยเจ็บป่วยอะไร แต่ก็มีปัญหาเกี่ยวกับเรื่องการหลับนอน เพราะกระผมมักฝันร้าย ฝันเห็นคนตาย หรือภูตผีปีศาจอยู่เสมอบางครั้งถึงกับตกใจตื่นขึ้นมาแล้วตะโกนร้องให้คนอื่นช่วยกระผมเป็นอย่างนี้มาจนเบื่อหน่ายกับมันมาก

ในปี พ.ศ. ๒๕๒๒ กระผมเริ่มป่วย ปวดที่บั้นเอว เดินเหินก็ไม่คล่อง กระผมได้ไปหาหมอ หมอตรวจดูกระดูกที่ข้อต่อเอวอักเสบ ให้ยามากินก็ไม่หาย ยิ่งเจ็บแรงขึ้นไปอีก แล้วลามขึ้นมาที่หัวไหล่ด้านซ้าย ต้องใช้ผ้าผูกคอคล้องพยุงแขนไว้ หย่อนแขนลงไม่ด้เลยจะปวดมาก

จนกระทั่งกระผมได้มาพบ หนังสือสวดมนต์บทพาหุง มหากาฯ ของหลวงพ่อพระราชสุทธิญาณมงคล กระผมก็เริ่มอ่านและปฏิบัติตามหนังสือ อาการเจ็บป่วยต่างๆ ก็เริ่มดีขึ้นตามลำดับ

กระผมเคยมีประสบการณ์หลังความตายมาให้ท่านผู้อ่านพิจารณาอยู่เรื่องหนึ่ง เมื่อประมาณปี พ.ศ. ๒๔๘๙ ตอนนั้นกระผมยังเป็นเด็ก มักชอบวิ่งเล่นกับเพื่อนๆ หยอกกันไปมาตามประสาเด็ก เล่นไล่จับกันแล้วกระผมเกิดพลาดท่าตกบันไดหัวน็อคพื้นเกิดอาการมึน แล้วก็ลุกไม่ขึ้น พ่อแม่พี่น้องต่างร้องโวยวายกันวุ่นไปหมด เวลานั้นมีหมอประจำหมู่บ้านมาตรวจดูอาการ มาจับชีพจรดูแล้ว ก็บอกว่าเหลืออีก ๕ นาทีเท่านั้นก็จะสิ้นลม ในที่สุดกระผมก็สิ้นลม เมื่อสิ้นลมแล้วดวงจิตของกระผมก็ยังไม่ยอมออกจากร่าง ยังหวงเสียดายร่างกายอยู่ ไม่นานก็มีเพื่อนคนหนึ่งรูปร่างสวยงามมายืนอยู่ข้างๆ ร้องบอกว่า “เพื่อน…เพื่อนรีบออกจากเรือนเถอะ ไฟมันจะไหม้ทับหัว” จากนั้นก็เลยออกจากร่างมา แล้วเพื่อนก็บอกกับกระผมว่า “นี่แหละเพื่อนเอ๋ย สมบัติร่างกายนี้อาศัยกันมาแต่วันเกิด จนถึงวันนี้ก็ถูกไฟพยาธิเผาให้เร่าร้อนฉิบหายเสียแล้ว จะอาศัยกันอยู่อีกไม่ได้ หมดเพียงแค่นี้ ถึงจะเสียดายแค่ไหนอย่างไร ก็หมดสิทธิ์หมดอำนาจที่จะเข้าไปครอบครองต่อไปได้อีก”

จากนั้นญาติๆ พ่อแม่พี่น้องขอกระผมก็ช่วยเปลี่ยนผ้า แล้วก็หามศพไปไว้ใต้เตียง วางนอนไว้เฉยๆ ไม่ได้ใส่โลงและไม่ได้ฉีดยา ส่วนตัวกระผมเองนั้น กลับขึ้นมาเห็นตัวกระผมเป็นเช่นนั้นก็ตามไปดูอีกทีด้วยความเสียดาย เข้าไปนั่งลูบคลำร่างกายศพ ดูแล้วก็เฉย เขย่าดูก็เฉยเหมือนขอนไม้ไม่มีผิด

กระผมพยายามหันไปพูดกับคนอื่นและพ่อแม่ ญาติๆทุกคน แต่เขาก็ไม่พูดด้วย จึงหันกลับมาถามเพื่อนว่า เราจะไปไหนกันดี เพื่อนก็ตอบว่าจะพาไปเที่ยวดูภูมิประเทศ แล้วก็ออกเดินทางกันวันยังค่ำ ไม่เหน็ดไม่เหนื่อย ไม่หิวโหยไม่เมื่อยล้า คล้ายๆกับปลิวไปเหมือนนุ่นต้องลม เมื่อไปถึงกิ่งกลางระหว่าง ๒ หมู่บ้าน หมู่บ้านหนึ่งเป็นภูเขา และอีกหมู่บ้านหนึ่งเป็นป่าดง และในระหว่างกลางหมู่บ้านทั้งสองนั้นเป็นสนามเด็กเล่น ก็เลยไปพักเล่นกับเขา เล่นอยู่จนกระทั้งเวรยามเขาดีระฆังบอกเวลาตี ๓ พวกเขาก็กลับบ้านกันหมด เพาะมันจะค่ำ (ในที่นี้กลางคืนจะเป็นกลางวันกลางวันจะเป็นกลางคืน) เมื่อเขากลับกันหมดแล้ว ก็หันไปถามเพื่อนอีกว่าเราจะขอกลับคืนสู่ร่างเก่าได้ไหม เรามาไกลแล้วจะเดินกลับก็คงไม่ได้ คงต้องวิ่งกลับอย่างเดียว นึกเสร็จก็วิ่งเลย วิ่งได้เร็วมาก เบามาก ไม่นานก็ข้ามดงข้ามทุ่งมาถึงก็รีบขึ้นไปดูศพ ก็เห็นนอนสบายดีอยู่ และเห็นญาติๆกำลังนั่งปรึกษากันว่าจะเผาหรือจะฝัง แล้วเพื่อนก็มาบอกกระผมว่าให้กระผมเข้าไปนั่งติดกับร่างศพ และขอให้ตั้งสติให้ดี ระลึกถึงบุญกุศลและสิ่งดีๆเข้าไว้ ขอให้จิตกลับเข้าสู่ร่างได้ พอนึกจบแล้วก็กลับเข้าร่างได้ มารู้สึกตัวอีกที พยายามลืมตาหันหน้ามาดูเพื่อนก็ปรากฏว่าเพื่อนได้หายไปเสียแล้ว

วันนั้นเมื่อฟื้นคืนขึ้นมา ก็ปรากฏว่าเป็นวันใหม่แล้วก็กระดุกกระดิกร่างกายได้สมบูรณ์ดี แล้วเมื่อลืมตาก็ได้ยินเสียงนกแซงแซวร้อง จากนั้นกระผมก็ลุกขึ้นนั่ง พอคนที่คอยเฝ้าเห็นเช่นนั้นต่างก็ตกใจ บ้างก็วิ่งหนีบ้างก็กระโดดด้วยความกลัวผี แต่หลังจากนั้นไม่นาน พอหายตกใจกันแล้ว ก็ค่อยๆเข้ามาถามความเป็นมา เพราะไม่เคยเห็นคนตายไปหนึ่งวันกับอีกหนึ่งคืนแล้วฟื้นขึ้นมาได้

กระผมเล่าเรื่องนี้ เพื่อหวังเตือนใจให้หมั่นสร้างบุญ สร้างกุศล รีบเร่งสะสมคุณงามความดีไว้ จะได้เป็นเพื่อนติดตามเราไป

ขอกราบนมัสการหลวงพ่อพระราชสุทธิญาณมงคล ผู้ให้แนวทางในการปฏิบัติ ส่งหนังสือสวดมนต์แผ่เมตตาใหญ่ไปให้ จนกระทั่งบัดนี้อาการปวดต่างๆของกระผมได้หายเป็นปลิดทิ้งแล้ว หลังจากที่ต้องทนปวดมานานมาก ขอหลวงพ่อจงมีสุขภาพแข็งแรงเพื่อจะได้จรรโลงพระพุทธศาสนาตลอดไป