ปกิณกธรรม

โดย หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม

ปัจจุบันอาตมานอน ตี ๓ ตี ๔ ทุกวัน เพราะโยมพากันมาจากทั่วประเทศ ต่างกันมีปัญหาอย่างโน้นอย่างนี้แล้วก็คุยกับทุกคนๆจนเสียงแหบเสียงแห้ง เราต้องให้โอกาสเขา เขามีทุกข์มา เขามีความสุขกลับไปเราก็พอใจ บางคน ๔๐ ปี เพิ่งเจอกัน เป็นนายพลตรี อายุ ๘๔-๘๕ เขาน่ะนึกถึงเรา แต่เขามาไม่ไหว พอบอกชื่อปั๊บ เรารู้เลย ถามเลยว่าตอนนี้อายุ ๘๕ แล้วใช่ไหม

พันตำรวจโทชน อินทนา ที่ลงกฎแห่งกรรมเล่ม ๘ ที่เราเกือบไปตายในรถไฟ เพราะไส้ติ่งแตกเมื่อ พ.ศ. ๒๕๑๒ เนื่องจากเวรกรรมเก่าของเรา ที่เอาไส้ไก่ออกมาเย็บ แล้วมันไส้เน่าตาย เรื่องไส้เน่าเกิด ๒ ครั้งแล้ว ในโบสถ์นี่ด้วย หมอจะตัดไส้แต่ก็รอดมาได้

ตอนนั้นจะไปส่งผู้บังคับการกองตำรวจที่ไปปราบคอมมินิสต์ ที่จังหวัดนครศรีธรรมราช ถ้าเราไม่ไป นายตำรวจผู้นี้โดนออก เพราะว่าตำรวจเป็นคอมมิวนิสต์ด้วย เราเลยต้องไปบอกเหตุการณ์ ให้แกติดตามไปด้วย ขึ้นไปบนรถไฟพอถึงจุดนะ ไส้ติ่งแตกเลยนะ ตายในรถไฟ ๓ ชั่วโมง ไส้ติ่งแตกไม่ตายยังไง ในชีวิตเราก็ต้องทรมารอย่างสุดซึ้งมาตลอดเวลากาล แล้วก็ไปที่โน่น หมอบอกตาย ท้องโต เลือดออกทางทวารหนักทวารเบา อาเจียนออกเป็นเลือด ที่มันแตกนะแล้วเราก็รอดได้ แล้วพันตำรวจโทนี่ก็นึกชื่อคนไม่ได้ มานั่งกรรมฐาน ๔ วัน นึกชื่อคน นามสกุล ออกได้หมด นี่แหละระลึกแล้ว ระลึกเหตุการณ์ได้ พอมีสติรวมได้ทันที มันก็นึกเรื่องเก่าอีกได้ ถ้าเราขาดสติไป ลืมเลือนกันไปจะนึกอะไรไม่ออก แล้วมันไม่ได้สะสมเข้าไว้ นี่จะมานั่ง ๔-๕ วัน ที่เราต้องไปตายในรถไฟ ท้าวความหลังเมื่อปี ๒๕๑๒ ใช่ไหมแล้วแพทย์หญิงคนนั้นยัวไม่มีครอบครัว ไม่ต้องตาย ก็บอกต๊าย ตายๆ ตายนี่จนหมดเลยหมดเรื่องเลย ก็มีสถานีรถไฟเป็นพยานที่มาถ่ายรูป

คนที่ว่าเป็นเบาหวานรถทับเลยก็นั่งสวดมนต์ แผ่เมตตา นั่งเจริญกรรมฐานเลยเบาหวานหายไป ขาไม่ต้องตัวใส่เหล็กเดินได้ เมื่อวานก็มาใช่ไหม เมื่อวานมาจริง มันเป็นธรรมศึกษาสำหรับชีวิตให้เด็ก ลูกหลานอย่าได้ทำบาป ไหนจะสร้างเวรสร้างกรรม แต่ความจริงนี่เราตายทุกคน ไม่มีใครรอดพ้นไปได้ ไม่ว่าใครหรอก ถ้าตามจะไปทางทิศไหนกันเท่านั้นเอง

เมื่อคืนไปให้โอวาททการอยู่จนดึก อธิบายให้ฟังให้เข้าใจ แล้วเดือนพฤษภา โรงเรียนเปิด เด็กเข้ามาพักปฏิบัติอีกคราวละ ๕๐๐ ถึง ๖๐๐ คน เมื่อสองวันก่อนก็ต้องพิมพ์หนังสือพัฒนามารยาทไทย คำกลอนสอนจิต เพิ่มอีก เพื่อใช้สอน อาตมาท่องกลอนในเล่มนี้ได้หมดเลยนะ เขาเรียกปฐมจรรยา เมื่อสมัยโบราณเด็กมีมารยาทจรรยา ไปลามาไหว้แล้วท่องได้เพราะครูตี ครูไม่ตีก็ท่องไม่ได้ อาตมามาแปลงเป็นคำกลอนแล้วสอนจิต ให้เด็กอ่านได้คล่องๆ ต้องตีความพัฒนา พระนี่ ๒๐๐๐ กว่าปีมาสอนอย่างนั้นได้หรือ เด็กมัน ๒๐๐๐ กว่าปีแล้ว แล้วจะไปเอา ๒๐๐๐ กว่าปีมาสอนนี่มันจะครึไปแต่ก็เรื่องเก่ามาสอนกันไปแล้วก็ตีความให้ชัด อาตมาเห็นว่าคนไทยขาดมารยาทในสังคม แล้วก็จดไว้เป็นตำราต่อไป ไม่ใช่ว่าไปเอาที่อื่นมานะ แล้วก็พิมพ์

ตอนกลางคืนต้องใช้คอมพิวเตอร์แล้วว่าตรงนี้จะขาดอะไร จะทำอะไร นี่โยมจำไว้นะ เรามีระบบไม่ใช่แจกงานได้ ไม่มีเงินเดือนให้เขา แล้วเขาจะมาทำงานให้เราหรือ ถ้าเขาไม่มีศรัทธากับเรา หรือว่ามีความดีกับเขาแล้ว เขาจะไม่ทำงานให้เราเลย

พระมาบวชกันที่นี่เป็นร้อยๆ แล้วจะไปใช้งานเขาได้อย่างไร เขาจะมาเรียนหนังสือ เขาจะมาฝึก จะไปใช้งานเขาได้หรือ บางวัดเราพระมามุงหลังคาเห็นไหม พระมาเทปูนวัดนี้ไม่ใช้ เขามาบวชต้องการมาศึกษาอบรม ไม่ใช่มาทำงานนี้เหตุผล ต้องฟังเหตุผลกัน เหมือนอย่างลูกโยมนี่ อาจารย์มาฝากก็ใช้งานเทปูนให้ ไม่ใช่งานโยธา ไม่ใช่มุขมวยโยธา มาบวชศึกษาเล่าเรียนเพื่อฝึกฝนอบรม ต้องการจะรู้คุณค่าของบิดามารดาจึงมาบวช อย่างไปใช้เขา เราแจกงานไปแล้ว ตี ๑ ตี ๒ ไปโวยวายไปเรียกใคร ก็เอาไว้ข้างตัวหมด ต้องหยิบโน่นเขียนนี่ถึงตี ๓

กลางคืนกว่าจะหมดงาน ก็ตี ๓ ทุกที กลางวันต้องรับแขก กลางคืนต้องทำงานหนังสือ คิดแล้วคิดอีก ไม่มีใครทำอย่างอาตมา ทำไปจนกว่าจะตาย ตายไปแล้วนี้วัดจะไปรอดหรือเปล่าก็ไม่รู้ ใครจะทำงานอย่างอาตมาได้ไหม อาตมาจึงขอหยุด เดี๋ยวจะเสกคนแล้วให้เขาเป็นตัวแทน แล้วจะทำได้ไหม

นี่วัดศรีโสดาที่เชียงใหม่ โทรมาอีกแล้ว จะเอาพระมาอบรมธรรมจาริก ที่ไปสอนชาวเขาเผ่าแม้วบนยอดเขา มาที่นี่ ๗ วัน ได้ผลไปแล้ว บางองค์ก็บอกว่า ๘๐๐ กิโล มาทำไมนี่ เชียงใหม่ก็ดีเยอะแยะ พอมาแล้วก็เงียบกันไป ไม่มีใครพูด มานึกว่าอาตมาอายุมากแล้ว จะไปไหวไม่ไหวอาตมาก็ต้องไป ตรองต่อไป มันไม่มีตัวแทนได้ ตัวแทนหายากหน่อย ต้องอดทนต่อสู้ไปจนกว่าจะตาย ต้องเสียสละหมด ไม่มีอะไรเป็นของเรา ได้มาก็ขอให้เป็นประโยชน์ต่อประเทศชาติ เป็นประโยชน์ต่อโครงการของเขา คนอื่นเขาไม่ได้คิด ขนาดน้ำเสีย ท่อประปา อะไรต่ออะไร ก็มาทำช่วงขึ้นนี่ข้างใต้นี่รื้อหมดแล้ว รื้อทำใหม่หมด แต่ที่นี่ช่างมาช้า ก็คนบ้านเหนือเขาก็ไปเจ็บป่วย ไปเกี่ยวข้าวบ้าง ก็ต้องช้าไปแล้วตรงนั้นยืมเต๊นท์ทหารมาก็รื้นส่งคืน เอาสังกะสีมุงให้เป็นที่รับประทานอาหารถาวร ทำใหม่หมดแล้ว

นี่เราจะคิดสร้างโรงเรียนอีกแล้ว ที่มันไม่พออยู่ จะซื้อที่เขาก็ไม่ได้ ไม่ขายเลยก็คิดเดี๋ยวเดียว ที่มันมีอยู่ ๑๒ ไร่จะขอเวนคืนไม่ให้ชาวบ้านเช่า เอามาสร้างโรงเรียน จะเอาตรงที่โรงเรียน มันไม่เข้าแบบของโรงเรียน สปช. เขา เราสร้างเองนะจะต้องเป็นตึก ๓ ชั้น ทำรั้ว ทำสนามฟุตบอลให้เด็ก แล้วตรงนี้มาปลูกสวนป่า จอดรถแล้วมานั่งกรรมฐาน

ถ้าไม่คิดอย่างนี้ ไม่มีใครคิดหรอก คอมพิวเตอร์มันตีมาบอก อย่างนี้ต้องทำ ที่ ๑๒ ไร่ พอหรือโรงเรียน ๑๒ ไร่ก็ที่ตรงนี้ที่ของเรามันแค่ไร่เดียว ที่โรงเรียนเห็นไหมมันแคบเนื้อที่เขาสร้างมีวัดร้างอยู่ ๑๒ ไร่ ชาวบ้านเช่า ๓๐๐ บาทต่อปี นี่เราจะขอกรมการศาสนา ขอมาเป็นของเรา สร้างโรงเรียนให้แก่รัฐบาล สร้างโรงเรียนให้เลย แล้วก็สร้างสนามฟุตบอลให้ด้วย ทำรั้วให้อย่างสวย แล้วสร้างบ้านพักครูให้อีกด้วย แล้วเราก็เอาที่ตรงนี้คืนมาแลกกัน

อาตมาตั้งแต่กลับมาจากยุโรปไม่ดีขึ้น น้ำหนักลดตั้ง ๖ กิโล ไปเป็นไข้ที่ลอนดอน ไม่สบายเลยตั้งแต่นั้นมา ไม่ดีขึ้นแล้วก็อาทิตย์นี้จะชวนไปยุโรปอีก บอกจะให้ไปดูงาน แล้วจะให้ไปญี่ปุ่น จะไปซื้อเครื่องคอมพิวเตอร์ประจำห้องน้ำ ขึ้นเครื่องเข้าห้องน้ำ หาทางออกไม่ได้เลย เหยียบไปเหยียบมาประตูเปิดเองเลย เออ มันอยู่ตรงนี้เองนะ น้ำก็ใช้ไม่ออกเอาเท้าแหย่ไปแหย่มา น้ำพุ่งเอง อ๋อ เราโง่จัง

ถาม หลวงพ่อครับ ผมเดินทางมาวันนี้ มีปัญหาอยากเรียนถามหลวงพ่อเพราะหลวงพ่อท่านเป็นนักคิด เรื่องคำถามที่ผมจะถามไม่ได้เกี่ยวข้องกับปัญหาในการแก้ปัญหาชีวิตประจำวัน ที่ผมอยากรู้มันเป็นส่วนที่เป็นความฉลาดหรืออุบายของหลวงพ่อเอง ผมเคยเข้ารับการอบรมอยู่กับเรื่องกรรมฐานหนอ แบบพม่า เมื่อ ๒๐ ปีที่แล้ว ตอนหลวงพ่ออาสภะที่อุบล จนกระทั่งผมได้มาพบสิ่งที่หลวงพ่อกำลังนำเสนออยู่มันมีความแตกต่าง ในอุปายะ และเทคนิค วิธี ตัวกระผมได้ศึกษาเทคนิควิธีของอดีตพระอริยคุณาธาร (หลวงปู่เส็ง ปสฺโส) ในส่วนนี้อยากเรียนถามหลวงพ่อถึงเทคนิคหรืออุบายที่หลวงพ่อกำลังใช้สอนอยู่ซึ่งมีความแตกต่างจากเทคนิคดั้งเดิมที่ทางพม่ามีอยู่

หลวงพ่อ ไม่ใช่พม่า หนอนี่ไม่ใช่พม่า สติปัฏฐาน ๔ แต่ที่นี่จำไว้ ไม่ใช่อย่างเดียว แก้อย่างเดียวไม่ได้ ต้องมีวิชาด้วย ที่ไปมานี่ อาตมาไปอยู่กับหลวงปู่เส็งมา พระเจ้าคุณอริยคุณาธาร สามรถจะส่งกระแสจิตไปสอนบ้านโน้นบ้านนี้อาตมาได้มานะ ต้องได้หลายอย่าง เป็นครูต้องสอนได้ทุกอย่างนะ แล้วอาตมาได้ตำราจริงจากที่ขอนแก่น ที่อาตมาไปเจอพระเมตตา เคยเล่าให้ฟังใช่ไหม นี่ละอาตมาได้ของจริงหลายอย่างมาประยุกต์ ก็คนเรานานาจิตตัง จะไปสอนอย่างเดียวได้หรือ ไม่ใช่ของพม่า แต่ธรรมะนี่ใช่สติปัฏฐาน ๔ หนอ นี่ไปใช้อะไร หนอ คือ คำของพุทธนะ ไม่ใช่ของพม่าเมื่อก่นอนี้อาตมาก็เข้าใจว่าของพม่า ก็คนไทยมีแต่พุทโธ สัมมาอะระหัง หลวงปู่สด วัดปากน้ำ ท่านบอกท่านทำเองอยู่วัดโพธิ์ท่าเตียน ได้ธรรมกายก็คือ สมถะ แล้วตั้งหลายอย่างก็พิจารณาหลายๆเรื่อง ไม่ใช่อย่างเดียวนะ ต้องมาคำนวณแผ่เมตตา ทุกคนยังไม่ได้เลย เราต้องการจะไปสอนใคร อย่างลืมนะ ที่เราจะไปยุโรป ๕ ประเทศ ไม่ใช่อย่างนี้อย่างเดียวต้องเป็นหลายอย่าง เหมือนอย่างเราเรียนชั้นประถม ๔ มีหลายวิชาใช่ไหม มีเรียน ม.๖ วิชาอย่างเดียวที่ไหนล่ะภาษาอังกฤษวิชาเดียวหรือ ต้องมีคณิตศาตร์ วิทยาศาสตร์มีภูมิศาสตร์ ประวัติศาสตร์ ต้องเรียนหลายอย่าง ไม่ใช่อย่างเดียว

บางคนก็ไม่รู้ ไม่เข้าใจ ที่เราสามารถจะแผ่เมตตาไปเข้าบ้านใคร อันนี้เรารู้มาก่อนจากท่านอริยคุณาธาร สำนักบำเพ็ญธรรมสวนเขากวาง ขอนแก่น ท่านมรณภาพไปแล้วนะ ไม่มีใครได้ แล้วอาตมามาประยุกต์เอาใหม่ ครั้งที่ยุโรป ๕ ประเทศ อาตมาแผ่เมตตาไป ทำไม่ไปเข้าบ้านญวน บ้านลาว ไปสอนเขา ๒ คืนนี่แบบนี้ เป็นไปได้ไหม ถ้าไม่ใช่ญาติโยมของเราอย่าไปเข้า แล้วอธิษฐานไป อันนี้ไม่ใช่เรียกว่าถอดจิต เรียกว่าอุทิศแผ่เมตตา แล้วจะไปสอนใครเขาได้ จิตนี้มันละเอียดอ่อน จิตนี่มันลอดข้างฝาได้ แล้วหลับตาปั๊บนี่นึกถึงศาลามันไปถึงเลย มันไม่ได้ออกทางประตู นี่อาตมาไปได้ของดีจากขอนแก่นเพิ่มผสมขึ้น

บางคนก็พองหนอยุบหนออยู่แค่นี้เอง เอาแต่แค่นี้ แต่อายตนะธาตุอินทรีย์ไม่มี จิตเกิดที่ไหนก็ไม่รู้ สติปัฏฐาน ๔ คืออะไรไม่เข้าใจ จึงไม่รู้เรื่อง อันนี้ต้องหลายอย่าง นี่เราไม่ใช้รู้อย่างเดียวนะ นี่อาตมาได้ของหลวงพ่อสดวัดปากน้ำ ๒ ข้อ องค์นี้ ๒ ข้อ องค์นี้ ๓ ข้อ องค์นี้ ๔ ข้อ มันก็เยอะขึ้นแต่จุดมุ่งหมายเดียวกัน จุดมุ่งหมายคือจิตถึงขั้นเหมือนกันที่นี้ ถ้าหากว่าจิตไม่ถึงก็ทำอะไรไม่ได้ ขอยกตัวอย่างให้เห็นไฟเกรดนี้ใช้อะไรได้บ้าง เช่น พัดลม นี่มันใช้อะไร ใช้เกรด ๑๓๐ หรือ ๒๓๐ อย่างนั้น แล้วทีนี้กำลังมันไม่พอ มันก็ไม่มีแรง ทีนี้จุดจิตนี้ ภาวนานี่ จิตถึงขั้นปั๊บ ทุกอย่างได้ผล ถ้าจิตไม่ถึงแล้วทุกอย่างก็ไม่ได้ ไม่ได้อะไรเลยนะ

บางคนก็ไม่เข้าใจ พูดก็ไม่เข้าใจ บางคนไปบวชชีพราหมณ์ตามวัด หวังไปสวรรค์นิพพาน เราสงสารเหลือเกินไม่น่าจะเป็นเช่นนี้ ต้องสอบสมบัติมนุษย์ มีสมบัติค่อยถ่ายธรรม ท่านว่า จิตนี่เข้าชั้นประถม ทำอะไรได้บ้าง จิตเข้าชั้นมัธยม ทำอะไรได้บ้าง จิตชั้น ๒ ถ้าจิตไม่เข้านี่ ไม่มีทางหรอก ทำอะไรไม่ได้ มันไม่มีพลังพอที่จะทำ ก็อย่างที่เห็น นี่หรอก ทำอะไรไม่ได้ มีนไม่มีพลังพอที่จะทำ ก็อย่างที่เห็น นี่เรามีเจ้าคุณอริยคุณาธาร เริ่มแรกที่เราไม่ดี เราชอบเล่นต่างหาก ชอบเล่นไสยศาสตร์ เราเคยเสกแมงทับให้เป็นตุ๊กตาพูดก็ได้ เลิกแล้วนะ เลิกแล้วนะ เราทำได้เหรอ เอาเทียนจุดในน้ำโหลใหญ่ๆ ปุ๋ง ปุ๋ง ปุ๋ง ปุ๋ง เดือดแล้วล่ะมองดูสิ เทียนอยู่ในน้ำทำได้ แต่ไม่ใช่ของจริง และไม่เกิดอะไรขึ้นมา ทำแล้วเลยไม่เกิดประโยชน์ ไม่เกิดประโยชน์เลย เราเรียนมาก่อน เราจึงได้ของหลายอย่างแบ้วมาประยุกต์ มาปริทัศน์ ให้ขึ้นมาสอนเด็กรุ่นนี้เข้า รู้กฎแห่งกรรมเลยว่าเด็กนี่มีสามีจะสอนอย่างไร จะสอนอย่างนี้ไม่ได้ ที่ว่าสมถะ นี่เปลี่ยนจริตไปตามจริตที่ชอบใช่ไหม ไม่ใช่ จริตแปลว่าอะไรก่อน แปลว่านิสัย นิสัยแปลว่าอะไร นิสัยแปลว่าแบบอย่าง มันเป็นที่นิสัยถ้าหากว่าเรามีสติสัมปชัญญะ มีปัญญาไม่ต้องเปลี่ยนจริต มันจะเกิดแต่ปัญญาอย่างเดียว รอบรู้ในเหตุผลข้อเท็จจริงขึ้นมากโดยอัติโนมัติ

น่าจะตีความ เพราะว่านี่ ๒๐๐๐ กว่าปีแล้วมันใช้เชือกแต่เราไม่ต้องการใช้เชือก ก็ดูศีล สมาธิ ปัญญา ถ้าไม่ต้องการใช้ ศีลแปลว่าปกติ คนจะมีปกติได้ต้องมีสติควบคุมจิต มีสัมปชัญญะรู้ตัว มันจึงจะเกิดพันพัวในสิ่งที่มีประโยชน์ เรียกว่า ศีล สมาธิ สมาธินี้มี ๒ อย่าง สมาธิทางอิจฉากัน มีพลังงานที่ต้องไปปฏิบัติมัน นี่สมาธิ สมาธิทางพระรับรสสมาธิทางโกง พอมีสามธิสูงโกงเลย มันแรงทางโกง คนไม่เข้าใจแล้วไม่ตีความนี่สมาธิทางไหน ถ้าเราจะย่องเบา เราจะไปลักรถ ต้องมีสมาธิ ถ้าไม่มีสมาธิไม่ได้ ญี่ปุ่นที่มันขึ้นประเทศไทยมันนั่งล้อมวงกินเหล้ากัน คนไทยมีสมาธิคลานเข้าไปลักกินหมดเลย มัวแต่กินเหล้า ปืนวางข้างๆใครเก็บหมดถ้าไม่มีสมาธิไปเอาปืนมันได้หรือ ไม่กลัวตาย สมาธิต้องแยกไว้ก่อน เลยบอกมีสมาธิดีหมดได้อย่างไร สมาธิยังโกงเลย

 ถ้าอาจารย์จะไปลักปืนเขามา เขามานั่งนี่ เขามานั่งนี่ ถ้าเราไม่มีสมาธิ ไม่มั่นใจ จะไปเอาปืนมาได้ไหม คนไทยนี่มีสมาธิทางโกงเยอะ สมาธิทางปัญญาไม่ค่อยมีหรอก แหมโกงกันเรื่อยคนไทยนี่ขี้โกง แล้วขี้อะไรที่จะดีล่ะ คนไทยเท่าขี้เกียจไม่มี อ้าว อ้าว เวลาเราไปอยู่โรงเรียน ตื่นตี ๔ กริ๊ง… นาฬิกาใช่ไหม มันดังเดี๋ยวกดนอนต่อ อย่างนี่สิมันคอยจะสมาธิอย่างนี้ทั้งหมด อ้าว อ้าว อย่าหัวเราะนะ ใช่ เชื่อไหม นี่องค์นี้เป็นมาแล้ว องค์นี้แหละ ถ้ากริ๊ง… ต้องลุกเลย ลุกเลยใช่ไหม ใช่ไหมมันมีสมาธิ ญี่ปุ่นยืนยามที่เหนือวัดไชโย ตอนนั้นอาตมาเป็นเด็กนักเรียน ญี่ปุ่นเข้าประเทศไทยมีสงครามโลก ครั้งที่ ๒ นะ ตอนนั้นอยู่มัธยม แหมความกล้าหาญนี่ เข้ามาสมาธิเดี๋ยวกูจะไปตีมึง ยามญี่ปุ่นถือปืน ถือปืนอะไร เรือจอด ๑ ลำ ปืนทั้งนั้น ไม่เหลียวหลังเลย ดูแต่เรือ ปืนนะ นี่ปืนพกอีก ๓ กระบอก ลูกระเบิดอยู่นี่อีก ถือปืน คนไทยมีสมาธิ มีไหมไอเดีย ย่องเข้าไป ถ้าไม่มีสมาธิ จะย่องไม่ได้นะ ไม่กลัวมันหรือ กล้าแต่สมาธิทางเลว ทางไปขโมยปืนพอไปถึงปั๊บ คนไทยขี้ขโมย มันมีสมาธิอยู่ มันทำยังไงรู้ไหมแหย่ ไม่ใช่ขู่ แหย่ทำไม แหย่ทหารญี่ปุ่นทำไม่ มันมีปืน นี่มันดูเรือมัน ญี่ปุ่นนี่โง่นี่ ดูแต่เรือ ข้างหลังไม่หันมานี่ เรือจอดแล้วมันยืนยามอยู่บนตลิ่งใช่ไหม มันดูแต่เรือ มันอยู่คนเดียว แล้วนอกนั้นน่ะไปรำวง คนไทยล่อไปรำวง รำวง แล้วก็เดี๋ยวก็มาเอาของในเรือ แหย่เพื่ออะไรนะ แหย่เพื่อหันจำไว้นะ พอหันก็เปรี้ยงนี่ เขาเรียกว่าตีทัดดอกไม้ ไม่หันมันจะไปตีไม่ได้

ถ้าไม่มีสมาธิจะไปแหย่มันได้หรือ เดี๋ยวยิงตาย เข้าใจคำนี้ไหม พอหันมาปั๊บ เปรี้ยงเลย ไม้คมแฝกสลบเลย สลบก็แย่งปืน สลบเลย แล้วพวกก็กรูลงเรือ ญี่ปุ่นที่มันมัวไปรำวงคนไทยไปหลอกให้รำวงไปร้องรำทำเพลง กินเหล้า เมายา นี่เราก็จำได้ นี่สมาธิเหมือนกัน ถ้าเราไม่มีสมาธิย่องไปเยาไม่ได้ แต่สมาธิแบบนี้เรียกว่า โลกียปัญญา ปํญญาทางโลกีย์

แต่ สมาธิทางดีนี่ มีน้อยคนที่จะกล้าสร้างความดี กล้าทำความชั่วมีมาก ถ้ามันไม่มีสมาธิมันโกงเงินไม่ได้ หาวิธีโกงอย่างไรที่จะโกงได้แนบเนียน โกงพี่โกงน้อง โกงได้แนบเนียน โกงอย่างไร ก็ใช้สมาธิ แต่สมาธิทางโกง สมาธิทางเป็นนักเลง สมาธิหัวไม้ ต้องไช้สมาธิทั้งนั้น แต่ก็เกิดปัญญทางเลว แต่สมาธิอันนี้มั่นในความดี สามารถจะมั่นใจในการสร้างความดีเป็นปัญญาโลกิยะ แปลว่า แก้ปัญหา นี่ตัวนี้ ทั้งไม่ตีความเราตีความได้แล้ว ปัญญาอยู่ตรงไหน เหมือนอย่างพวกเรานี้มีหัวปัญญาทั้งนั้น ปัญญาทางโกงหรือเปล่า ปัญญาทางสร้างความดีมันอีกอย่าง มันจิตมั่น

บางมีชั้นประถม คือ ความเพียร จะไปพูดแต่ความเพียรทุกครั้งได้หรือ สมาธิมีหลายชั้น ความเพียนชั้นประถม วิริเยน ทุกขมจฺเจติ บุคคลล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียร ถ้าไม่มีความเพียรล่วงทุกข์ไม่ได้ แต่ขึ้นชั้นสูงแล้ว ขึ้นชั้นมัธยม บารมีคือการสะสม สะสมบารมีสร้างความดีในจุดมุ่งหมายของตน ขึ้นมหาวิทยาลัย บารมีแปลว่าอะไรแปลว่าไม่กลัว บารมีแปลว่ากล้า จะต้องทำงานต่อไป ไม่กลัวใครทั้งนั้น นี่ชั้นสูง มันต้องตีความแยกประเภทไป

เดี๋ยวนี้พระสอนรวมไปหมดแล้ว ไปสวรรค์นิพพานมันต้องได้หลายอย่าง เช่น สติปัฏฐาน ๔ นี่เราเจอพระท่านในป่ารำลึกชาติได้ สองรำลึกถึงบุพการีได้ สามรำลึกชาติครั้งอดีตได้ สี่รู้กฎแห่งกรรมที่ตนทำกันไว้ ห้าแก้ไขปัญหาใหญ่ เท่านี้เหลือเกิน เหลือกินเลย ไม่ใช่อย่างเดียว และไม่ใช่ขอขมาที่เราทำ หนอนี่ของพระพุทธเจ้าแท้ หนอนี่แปลจากคำว่า วะตะ เป็นภาษาบาลี อนิจจา วะตะ สังขารา สังขารไม่เที่ยงหนอ อัญญาสิ วะตะโภ โกณฑัญโญ โกณฑัญญะเห็นดวงธรรมแล้วหนอ ที่นี่วุ่นวายหนอ คือยสกุลบุตร เป็นคำหนอ…หนอตัวนี่รั้งสติดีมาก ให้อยู่กับจิต รั้งจิตให้อยู่กับสติให้ได้ เช่น แสงนีออน บัลลาต สตาร์ทเตอร์ แล้วจะให้หนอติดสตาร์ทเตอร์ทำให้ไฟติด ถ้าไม่มีสตาร์ทเตอร์เอาออกเสีย ไม่ติดหรอก เป็นสื่อสำคัญมากคือ สตาร์ทเตอร์ หนอนี้เป็นสื่อให้สติอยู่กับจิต เรียกว่า หนอ… โอ้หนอ…โกรธหนอ…เสียใจหนอ… หนอนี่ทำให้เป็นกรมประชาสัมพันธ์ สื่อสารประสานงาน ให้จิตกับสติอยู่ดัวกันให้เกิดปํญญา เปิดสวิตช์ปั๊บสตาร์ทรถปั๊บๆๆๆ ทำให้ไฟติด ต้องตีความให้ละเอียดเดี๋ยวนี้พระสอนให้ไปสวรรค์นิพพานหมด นั่งบวชชีพราหมณ์ไปสวรรค์ ไปนิพพานมานั่งคุยกันตามบ้าน ใช้ได้หรือ ไร้ปัญญา นี่บารมีชั้นประถม บารมีชั้นมัธยม มีความเพียรในทางดี บางคนชั้นประถมต้องความเพียรอย่างดีก่อน หนูตั้งใจเรียนหนังสือ ขยัน แปลว่าบารมี แปลว่าความเพียร แต่ขึ้นมัธยม แล้วไม่ใช่อย่างนั้นแปลว่าอีกอย่างหนึ่งเพิ่ม เพิ่มแปลว่า สร้างบารมีในทางดี สร้างความดี ขยันสร้างความดี ขยันทำดี ไม่ใช่หยันทำชั่ว บารมีชั้นมหาวิทยาลัย ฉันกล้าที่จะสร้างความดี ไม่กลัวใคร ไม่กลัวใครนินทา

หลวงปู่เส็งท่านเป็นเจ้าคุณอริยคุณาธาร ท่านก็บอกว่า เดี๋ยวเราจะไปเทศน์บ้านโน้นนะ ไปเทศน์บ้านหนึ่งชื่อนั้นๆ แล้วจึงกลับ แล้วท่านนั่งทางใน ไม่มีใครได้เลยนะเฮอะ มีใครได้ไหม เคยมีลูกศิษย์เคยได้ไหม ไม่มีหรอกอาตมาไปอยู่กับท่านที่ขอนแก่น ที่น้ำพอง ที่เขื่อนอุบลรัตน์ที่ที่พระเมตตามาสอน อยู่ในดงในป่า พระอรหันต์ไม่ได้อยู่ตามวัด ไม่มีพระอรหันต์ อย่าไปเชื่อใคร พระอรหันต์มีก็เข้านิพพาน แล้วท่านอยู่ในกรรมของท่าน ไม่มีสุขไม่มีทุกข์แล้วท่านก็เข้าสมาธิ สักชั่วโมงท่านก็ออกมา ท่านบอกนี้เธอฉันไปเทศน์มาแล้ว เราก็นึกเออท่านเจ้าคุณอาจารย์ไปเทศน์อะไร นี่เราเป็นพระหนุ่มบวชใหม่ๆ

รุ่งขึ้นอีกวัน ยายนั้นมาแล้ว โอ้โฮ พระเดชาพระคุณไปเทศน์ได้ซึ่งใจเหลือเกิน ฟังกัน ๑๐ กว่าคน แล้ว ๑๐ คนเป็นพยาน ก็ท่านไปที่ไหนล่ะ ท่านอยู่ที่นี่ ท่านไม่ได้ไปไหนอาตมาใช้ตำรานี้ ไม่งั้นอาตมาจะแผ่เมตตาไปยุโรปหรือ ไปเข้าบ้านญวนบ้านลาวได้ยังไง นี้ไม่มีใคร พูดให้พวกเราฟังกับที่ยุโรปมา ว่าเราไปสอนมา ๒ คืน นี่อดีต แผ่เมตตาแล้วก็สามารถจะไปเทศน์ที่นั่นได้ แล้วเขาจะเห็นว่าท่านมา มาเทศน์ให้ฟัง แต่อันดับ ๒ สมาธิยังไม่พอก็ฟังธรรม ถ้าสมาธิเต็มที่แล้ว เหมือนว่าไปเองเลย ไปเทศน์ให้ฟังอย่างนี้แล้วบางคนนี่เขาบอกให้แผ่เมตตา เราแผ่เมตตา เราแผ่ไม่ออก ไม่รู้จะทำอย่างไร หมดกระแสไฟ หมดแล้วอย่างนี้ ทุนไม่มีเลย เหมือนหม้อแบตเตอรี่เก็บไฟไม่อยู่จะช่วยไม่ได้ เก็บไฟไม่อยู่แล้ว เหมือนรถที่มันต้องไสท้ายไปอย่างนี่ เก็บไฟไม่อยู่จะทำอย่างไร นี่ปัญหา ถ้าดีแล้ว มันไม่ใช่อย่างเดียวต้องหลายอย่าง ต้องสะสมกัน เหมือนอย่างอาจารย์ ใช้ดี ใช้วิชาประสบการณ์มาก ถ้าเราได้มีอย่างเดียว เอาอย่างอาจารย์เรียนแพทย์จบ ไม่เคยรักษาโรค ไม่เคยรักษาคนไข้จะเก่งไปได้ไหม คนไข้เป็นกำลัง ถ้ารักษาได้มาก อาตมาถึงบอกแพทย์ว่า สำเร็จแล้วอย่างเพิ่งไปที่ไหน ต้องไปอยู่โรงพยาบาลให้มีชื่อเสียง ให้คนรู้จัก เอ๊ะ เก่ง รักษาโรคหัวใจเก่ง รักษาโรคปอดเก่ง หมอคนนี้มีชื่อ เปิดคลีนิก ใครจะมารักษาล่ะต้องมีประสบการณ์เก็บเล็กผสมน้อย ไม่ใช่ หนอ… หนอ… อย่างเดียว

บางคนเขาก็ไปเข้ากัน ๗ วัน ไปญาณ ๑๖ แล้ว อะไรมันจะมากไป ญาณ ๑๖ ก็ยานโตงเตงน่ะอะไร เราไม่เคยยังไม่ได้ผ่าน

อาตมาไปได้หลวงพ่อสดมาอีก ๒ ข้อ ต้องหลายครูและต้องจำเอามาประยุกต์ ไม่ใช่วิปัสสนาแบบสอนกันเดี๋ยวนี้ต้องประยุกต์ หมุนสมองให้ทันสมัย ให้ใหม่เสมอ สอนเด็กรุ่นใหม่ให้เข้าใจ

ที่เรากราบกันไป เบญจางคประดิษฐ์นี่ ประเพณีไทยไม่ใช่คำสอนพระพุทธเจ้า

คำสอนพระพุทธเจ้ามีคำเดียว ผู้ใหญ่มายืนลุก ยืนรับ ยืนคำนับผู้บังคับบัญชา แสดงฐานะผู้ใหญ่ อย่านิ่งดูดายผู้ใหญ่มายืนขึ้นสิ นี่พระพุทธเจ้าเสอนให้เป็นอย่างนี้ อาตมาไปรู้มาจาประเทศศรีลังกา กราบนี่ประเพณีไทย คนไทยสมัยสุโขทัยมีมารยาทแบบคนไทย แล้วทิเบตกราบยังไงรู้ไหม นอนเลย นอนกราบเลย เอ้าเราลองสิ เดี๋ยวออกไป เจอปั๊บนอนกราบเลย เอ๊ะ เมื่อเข้ามาดีๆ แท้ๆ เป็นอะไรไป เอ๊ะ เมื่อเข้าก็ดีนี่นะ เลยพวกเราก็เอ๊ะ อะไรนี่

ประเพณีคนจีนเรากราบยังไงรู้ไหม กราบสมองก่อนศีรษะลงมาปลายเท้า แล้วกราบมือ ๒ เท้า ๒ สมอง ๑ จึง กราบอย่างนี้ แล้วก็กราบลงมา แล้วกราบอย่างนี้ๆ เราไปเมืองจีนมาแล้ว รู้จริงเลย จีนเมืองไทยทราบไม่เป็นหรอกต้องมาเรียนนี่ แล้วก็ต้องการเรียนที่นี่ ก็คงจะลำบาก เอาล่ะดีแล้ว ประเพณีเขาต้องทำทั้งนั้นแหละ ไม่ทำ มันเสียประเพณีไปเลย อย่างที่แผ่เมตตาหรืออะไรก็ตาม เราไปเมืองจีนก็รู้เลยรู้ประเพณี เขาต้องไหว้สมองก่อน ไหว้พ่อแม่ ไหว้ที่หัวรดน้ำดำหัว คนจีนนี่เขาไหว้ลงมานะ ยืนไหว้ แล้วต้องมานั่งไหว้ แล้วต้องยืนอีกถึง ๓ ครั้ง เขาต้องกราบสมอง เดี๋ยวทำท่าให้ดูก็ได้ อย่างเพิ่มร้องนะ ไปรู้มาจากปักกิ่ง เขาต้องยืนก่อน เขาต้องยืนนะ ยืนแล้วต้องไหว้ นี่เขากราบอย่างนี้ เมืองไทยไหว้ เออ เขามี ๓ ขั้นตอนนะ ไหว้เจ้าครั้งนะ ไหว้ทางหัวลงมา มือ ๒ เท้า ๒ สมอง ๑ แล้วลุกยืน นี่เราไปเมืองจีนมา โอ้โฮ นึกว่ามันจะทำอะไร ข้าพเจ้าของคารวะมันส่งภาษา รู้ได้ ต้องรู้จริงหน่อยสิ ต้องกรายมีระเบียบเรียนมาแล้ว เดี๋ยวไปอยู่ปักกิ่งดีกว่าสบาย แล้วเขาจะสอนอาตมานะ ด๊อกเตอร์คนนี้จบฝรั่งเศส จบอะไรหลายอย่างแกก็มาเยี่ยมหลานแก อายุ ๗๒ แกปลดเกษียณ แล้วเป็นประธานคอมมิวนิสต์ เป็นที่ปรึกษาเติ้งเสี่ยวผิง หน้ายาวๆ

มีพระหลวงเตี่ยวัดโพธิ์องค์หนึ่ง แล้วก็สมเด็จพุฒาจารย์ วัดสระเกศองค์หนึ่ง แล้วนอกนั่นก็วัดชัยพฤกษ์ แล้วก็วัดสังเวช แล้วก็ด๊อกเตอร์ที่ปักกิ่งแกก็มามองดูพระ แกไม่พูด แล้วพวกนั้นเขาส่งภาษาจีนบ้าง ภาษาอังกฤษบ้าง ภาษาจีนกลางอะไรบ้าง ก็ว่ากันไป แล้วเราก็มานั่งอยู่ที่ก้อนอิฐ ๒ องค์ วัดดอนเมือง สักประเดี๋ยวด๊อกเตอร์มาแล้ว แกเดินมาแล้ว ก็ใช้ภาษาใบ้ ภาษีจีนกลางเราก็ไม่เข้าใจนี่ ภาษาอังกฤษก็ไม่ชัด แกก็มาชี้หลัก พอละจากรถตู้ ขอดูบัตร เราก็เอาบัตรให้แกดู พักที่โรงแรมชั้นหนึ่ง แล้วแกก็อธิบายให้เราฟังว่า ๔ ทุ่มจะเอารถคันนี้มารับไปที่บ้าน แล้ววัดดอนเมืองก็รู้ แต่ก็ทำเป็นไม่เข้าใจว่าเรื่องอะไร อาตมาก็พยักหน้าโอเค แล้วก็มีอาเสี่ยที่เกาลูน ที่ขายเค้กที่ฮ่องกอง แกก็เอาด้วยคนหนึ่ง แล้วก็อาหมวย ๓ เขารู้เรื่องนี้ดี เขาก็มาส่งภาษากัน เขาบอกกับเราว่า ผมไปที่บ้านพอ ๔ ทุ่มกว่าๆมั้ง รถคันนี้มารับ เราก็ไป พอได้ตำรามา ที่เคยเล่าให้ฟัง ด๊อกเตอร์คนนี้แกอายุมากแล้ว แกก็จับชีพจร แกส่งภาษาจีนกลางเลยว่า มีครอบครัวหรือยัง เขาก็ว่าไม่มี โสด แก่กร่อยเลย ปากเนี่ยโกหกนะ จิตโกหกไม่ได้ คุณมีเมีย ๓ คน มีลูก ๕ ผู้หญิง ๒ ผู้ชาย ๓ โอ้โฮ นี่ทำให้เราได้ตำรา ไม่ต้องไปจับมือเขาหรอก ไปจับมือเขาทำไม ดูหน้าก็รู้แล้ว เห็นหนอ เห็นหนอ ทำไม่ได้ เห็นหนอนี่ก็รู้แล้ว แต่เราจะพูดทำไม่ แต่ไม่ใช่รู้ทุกเวลากาลใช่ไหม ถ้าสติเรามันรวมจิตไว้เป็นพลังให้ได้ รู้ตอนนี้ ถ้าตอนนี้กำลังฟุ้งซ่านอยู่ จะไปเห็นคน จะไปรู้ได้ยังไงทุกครั้งไป ไม่ใช่ทุกครั้งจะได้ เห็นหรือยัง ถ้าเราวุ้ยวาย กำลังยุ่งงาน คนเดินมาไม่รู้ ให้เราตั้งใจเถอะไม่วุ่นต้องรู้แน่ๆว่าคนนี้หน้าเป็นอย่างไร โหงวเฮ้งเป็นอย่างไร

ถ้าเราไม่สำรวมจิตไว้ แล้วเราก็ยุ่งงานอย่างนี้ จะไปรู้ได้ทุกคนหรือ ไม่รู้หรอก เชื่อเถอะ ใครบอกรู้ได้ทุกเวลาโกหกเรา พระเดี๋ยวนี้รู้จังเลย พวกโกหกทั้งนั้นเลย หลอกเราน่ะสิ มันรู้เป็นบางครั้ง เหมือนบางครั้งเราสมาธิดี สติดี มันจะสังหรณ์ว่า เรื่องนี้จะเป็นอย่างนี้ เรื่องนี้ต้องเป็นอย่างนั้นแล้วเป็นจริงด้วย ลงสังเกต ถ้าเรากำลังฟังซ่านวุ่นวายไม่รู้หรอก ถ้าหากว่าอาจารย์ลองไปสวดมนต์ สวดมนต์ตั้งสติไว้ซิเมื่อสติดี แล้วจะเดินทางไปได้ เดี๋ยวไปเจอคนนั้น เขาบอกว่าคนนั้นป่วย สติบอกเลย ตาย คนนั้นอย่างไร เขาว่าไม่ดีซะแล้ว แล้วคนนั้นต้องถูกรถชน ไม่ผิด มันสังหรณ์จิตเราจำได้ สังหรณ์ตัวนี้ แปลว่า สติระลึก จำตรงนี้ไว้ให้ได้สะสมเข้าไว้ให้มันเข้าใจ ว่าจิตเข้าออกให้มันถูกต้อง เดี๋ยวรู้แน่ๆ แต่ไม่ใช่ว่าเราดูหน้ากัน จะรู้ทุกคนไปเมื่อไหร่เล่า ถ้ารู้กันทุกเวลาทุกคน โกหก จำไว้ มันรู้เป็นบางเวลา

ถ้าเราสติดี เรามั่นใจของเราแล้วปั๊บ เราสวดมนต์ไหว้พระ ถ้ารู้ บางที่ถ้าเราไม่ฟุ้งซ่าน คนเดินมาปั๊บ ไม่ต้องบอกกำหนดเสียงหนอ เดินมาปั๊บสัมผัสจติเลย บอกว่าคนนี้กำลังเป็นอย่างนี้ ไม่ผิด ต้องสังเกตนานๆ เพราะตำราที่ปู่ย่า ตายาย สอนเรา ท่านใช้สังเกตการณ์ เช่น บางคนบอกพรุ่งนี้ฝนตก เมฆมันมาทางนี้ แล้วตกจริง แต่เดี๋ยวนี้อย่าไปทายนะ เรื่องวิทยาศาสตร์มันเยอะ อย่างไปทาย ผิดเลย เมื่อก่อนทายได้ เมื่อก่อนเขาทายไว้ว่าอย่างนั้นๆ น้ำมาก น้ำน้อย มันปกติ เดี๋ยวนี้มันตัดไม้ทำลายป่า ไปทายได้หรือ ดินฟ้าอากาศแปรปรวนหมดแล้ว เห็นไหม แล้วก็ฝนทำเทียมได้ทำจังหวัดสิงห์บุรีไปตกที่ลพบุรี ทำลพบุรีไปตกที่กรุงเทพฯ ๓ วัน ๓ คืน เห็นไหมเล่า ตกไม่ตรงที่เลยนะ ตรงที่หมดมันก็รู้หมดทุกคนสินะ เข้าใจไหม ยาก นี่สงสัยถามเลย เราต้องสะสมหลายอย่าง เพราะคนเรามันมีนิสัยไม่ตรงกัน แล้วอาตมาจะเรียนมันทุกอย่าง อย่างเดียวไม่ได้ ต้องหลายอย่างเพราะอาตมาถนัดด้านกรรมฐานมาก่อน และถนัดทางไสยศาสตร์ด้วย เดี๋ยวนี้เลิกแล้ว เสกเศษผ้าให้เป็นตัวกระต่ายวิ่งเรียงหยองแหยงๆ สักประเดี๋ยวอีกไม่เกิน ๓๐ นาทีก็กลายเป็นเศษผ้าตามเดิม แล้วก็เอามาแกงกินก็ไม่ได้ ไปดูบ้านอาจารย์มีเงินเป็นพันล้าน มีต้นไม้อย่างนั้น รู้จริง เห็นจริงแต่เขาจะให้เงินเราไหม น่าจะหันมุมกลับมาดูตัวเราว่าสตางค์ในกระเป๋าพอเลี้ยงลูกไหม พอให้แฟนไหม พอจะส่งลูกไปเรียนสูงๆไหม ให้ดูตรงนี้ เลยเราก็ต้องลืม ของมันมีจริงทั้งนั้นนะ

เมื่อก่อนนี้เราเป็นเด็กๆนะ ขอโทษเถอะพูดคำหยาบทำไม่ให้คนฉี่ภายใน ๒๔ ชั่วโมงนั่นตาย ตรงนี้ก็ทำ ตอนเป็นเด็กไปเรียนกับพระเขมรลองคนในบ้านก่อน ไม่รู้จะลองใคร ลองคนในบ้านเลย เออไม่งั้นมันไม่ขลัง ลองพี่สาวเข้าให้ นี่พี่สาวตายไปแล้ว เราจะไม่ให้พี่สาวฉี่ เราก็ไปทำ วิธีการไม่ยาก ไปตัดไม้กระบอก ไม้ทิ่มผี รู้จักไหม ที่เขากระทุ้งผีแล้วก็ทิ่มท้องผีตอนเผาในป่าช้า เอาไม้แบบนี้ สมัยนั้นไม่มีเมรุ ต้องไป ๖ โมงเย็นด้วยในป่าช้า ไปในป่าช้าได้ไหม ที่เขาฝังผีน่ะ ได้ใช่ไหม ถ้าได้ มีสมาธิ องค์นี้ไปได้องค์เดียว แล้วก็กำลังเผาไฟอยู่ แล้วคนที่ตายผูกคอตาย เราเป็นเด็กนะ มีสมาธิมาตั้งแต่โน่นแล้ว สมาธิอะไรรู้ไหม สมาธิทุกอย่าง ทั้งขโมยก็เก่ง ลักสตางค์ยายก็เก่งด้วยอ้าวไปทำอย่างไร ไม้ที่เขาทิ่มผี ไปก็เอายันต์ไปวาว ๔ มุมแล้วก็เรียกจิตวิญญาณ แล้วก็ตัดกระบอกนี้มา ตัดมาแค่นี่สมมติอยากจะทำหลวงตาว่าจะไม่ให้ฉี่ล่ะ จะให้ปวด ขอโทษนะ หลวงตาไปฉี่ไว้ที่ไหน เราก็เดินไปนะ หันหลังหยิบเอาฉี่ที่ดินนี่ เอามาใส่ในกระบอกของเรา ๓ กำมือ แล้วไปเอาตัวแมลงภู่ที่มันไชกระดานบ้านก่อน เล่นพี่สาวเราก่อน ตอนนั้นอยู่มัธยม ๒ พี่สาวก็ปวด ฉี่ไม่ออก ๒ คืน ๒ วัน แล้วฉี่ไม่ออก ปวดโอ๊ยๆ แล้วต่อไปก็ต้องตาย ถ้าหากว่าไอ้ตัวแมลงภู่ที่อยู่ในนี้ตายนะ พี่สาวต้องตาย เลยเราก็ไปเตี๊ยมเรื่อง เอาคนตาเช้าเป็นหมอ เราก็บอกกับโยมแม่เรา เราบอกเดี๋ยวจะไปตามหมอ ให้ตั้งเงินไว้จำนวน ๖ บาท แล้วก็มาทำน้ำมนต์ ทำน้ำมนต์แล้วก็รดไปบ้าง เราก็ไปแก้เอาแมลงภู่ออก มันก็หายปวด เลยเราก็แบ่งคนละ ๓ บาท ได้ ๓ บาทบาปจังเลย เลยว่าของมีจริง แต่กล้าปหรือเปล่าเดี๋ยวนี่ป่าช้าไม่มีอย่างนั้น แต่ทำได้แล้วเลิกก็ตอนเป็นพระนี่เลิกหมด

ถ้าเรามีคาถาป้องกันได้ ถ้าไม่มีคาถามีสติอย่างเดียวป้องกันได้ คาถานี่ต้องการสวดให้มีสติเท่านั้นเองนะ ถ้าเรามีสติสัมปชัญญะ ผีไม่เข้า เจ้าไม่สิงหรอก ลองดูได้ คาถานี่มันทำให้มั่นใจ มันไม่ได้ขลังหรอก เช่น นะโมพุทธายะ แล้วผีไม่หลอก เราก็มั่นใจว่าไม่หลอกจริง ก็ว่าคาถานั่นจริงๆ มีสติจริงผีจะหลอกได้ยังไง ต้องหลายอย่าง ต้องวิจัยหลายอย่าง สมาธิมั่นคงเราไม่กลัวใคร ถ้ากลัวอย่าไปนะ เช่นแมวขับหนูมาครืนๆ วิ่งหนีปั๊บ ตายเลยนะ ตายเลย ก็ที่วัดนี่คนตาย ๖ คน ที่ต้นมะขามตาย ๖ ศพ ผีหลอก ต้นมาะขามสั่นร้องฮือๆ ตอน ๑๘ นาฬิกา แล้ววิ่งเลย วิ่งไปเก็บหัวโขนโกนใบตาลแล้ว วิ่งไปหัวใจวายตาย เวลาอยู่ในโบสถ์นะ เราเอ๊ะ ผีวัดนี้ดุจัง เราเพิ่งมาอยู่ใหม่ เราก็ว่าผีมันดุยังไง ร้องฮือๆ แล้วก็ต้นไม้หวั่นเลยนะ หวั่นเลย แล้ววิ่งเลยข้าทีหลังเลยเราก็บอกเดี๋ยวจับผีถ่วงน้ำ บอกให้เด็กวัด ไปเอาหม้อมาเดี๋ยวเอาผีเข้าหม้อ ก็หลอกเด็ก เราก็อยากจะขึ้นไปดูแต่ตอนเย็น ๑๘ นาฬิกา ฮืออีกแล้ว แล้วก็หวั่นเลย เราก็ขึ้นไป เราก็ไม่กล้านะ เรามีสมาธิยังไม่พอ ให้เด็กมันออกหน้า ให้เด็กออกหน้า เราอยู่ข้างหลัง เด็กมันก็บอก ท่านทำไมไม่ออกหน้าล่ะ เออเอ็งขึ้นไปก่อนสิ ข้าจะได้ว่าคาถาตามไง ถ้าข้าออกหน้าคาถามันไม่ขลัง เด็กมันเชื่อผู้ใหญ่ ไปเลยก็ไปเจอผีเลย มันมีโพรงนกแสกที่ตาใหญ่ มันเอาหนู่มาให้ลูกมันแล้วมันก็ตีปีกร้องฮือๆ แล้วพอดีลมพัดมา ต้นไม้ก็หวั่นแล้วร้องฮือๆไปบนยอด ก็ว่าผีใช่ไหมล่ะ ตายไป ๖ ศพ เลยเราก็เอาผีมาถ่วงพูดยังไงรู้ไหม ด้วยการโค่นตันมะขามซะ ก็ให้ลูกมันโตก่อน ให้มันไปหมดแล้ว เราโค่นต้นมะขามเผาถ่านนี่หน้าโบสถ์นะ ตั้งแต่นั้นไม่เห็นผีหลอก จับได้เลย

นี่เป็นอย่างนี้ อย่าตกใจ ตั้งสติไว้ ผีที่ไหน ถ้าผีมันต้องออกมาอย่างอาจารย์สิ ออกมาพูดอย่างนี้ ผีตาโบ๋ มือใหญ่ๆน่ะผีโทรทัศน์ ผีเก๊ ไม่งั้นผีในโลงต้องออกมารายงานตัวที่นี่ได้แล้ว มีพยานอาจารย์วิทยาลัยครูเชียงราย ผมมากราบหลวงพ่อครับ มาอบรมๆได้อย่างไรยังอีก ๓ วัน ผมถูกรถชนตายแล้วครับ อะไร รถชนตายมาได้อย่างไร แล้วก็เล่าให้ฟัง พระก็ช่วยเป็นพยาน เราก็รู้แล้ว เป็นผีไม่เป็นผี ตาไม่กะพริบ แล้วเวลาเดินกลับไป เอาเป้ไป หลวงพ่อครับ ให้ผมอยู่ที่ไหน บอกดูเอา พระปริญญาโท เอก ก็นอนดู เราก็นอนมั่ง เออ ใช่ ผีแน่ เท่าไม่เหยียบพรม เดินก้าวไปบนนี้เดี๋ยวใครมาที่วัด ต้องสังเกตดูหน่อย เท่าเหยียบพรมหรือเปล่า ถ้าไม่ล่ะต้องจำได้เลย ใช่แน่ นี่เรารู้หมดเลย ต้องหลายอย่างนะ ไม่ใช่เรียนอย่างเดียว ต้องรู้หลายเรื่องใช่ไหมล่ะ ถึงจะไปสอนเขาได้

ถาม ท่านเจ้าคุณครับ ขอเรียนถามว่า ที่ผมได้ฟังเทปจากท่าน อ่านหนังสือจากที่ท่านได้เขียนไว้ ถึงลักษณะเด่นของท่านเจ้าคุณอยู่อันนึ่ง ก็คือสมาธิที่มีจุดมุ่งหมายเพื่อการแก้ปัญหาให้กับคน ในส่วนนี้ไม่ทราบว่าพระเดชพระคุณได้รู้ขึ้น หรือได้รับแรงบันดาลใจ หรือว่าได้รับการประยุกต์หรือว่าให้ประสบผลอย่างไรครับ

หลวงพ่อ ไม่ใช่ ปัญหาง่ายที่สุด แต่ไม่มีใครมาทำตรงนี้ มาเอาสมาธิอย่างอื่นกันเสียมาก ก็แก้ปัญหาในตัวนี้ คือ จิต ธรรมชาติต้องคิดอ่านอารมณ์ รับรู้อารมณ์ให้ได้เหมือเทปบันทึกเสียง ก็เข้าใจตรงนี้ จิตไม่มีตัวตน มันเกิดตรงไหน ตาเห็นรูปเกิดจิต หูได้ยินเสียงเกิดจิต แก้ตรงนี้เสียงหนอ… เขามาด่ามาว่า หรือมาพูด ตั้งสติไว้ เดี๋ยวรู้เลยว่านี่โกหกหรือเปล่า นี่แก้ตรงนี้ ไม่ใช่มานั่งสมาธิซะก่อนเอาไปแก้ แต่เราต้องสะสมมานานด้วย เห็นหนอ… นี่คนนี้เดินมา เขามาทำไม เราก็ตั้งสติไว้ ได้แล้วไม่ต้องกำหนดเก็นหนอ… แล้ว เห็นหนอ… นี่ฝึก ฝึก ถ้าฝึกได้แล้วไปกำหนดทำไม เหมือนทหารขวาหัน ซ้ายหัน แขนซ้าย แขนขวา วันทยาวุธ วันทยาหัตถ์ นี่หัด พอเวลาไปรบ ทหาร…แถวก็ตายหมดน่ะสิ เข้าใจนะ แล้วทีนี้ เห็นหนอ… เราไม่ต้องไปกำหนดหรอก ถ้าสำรวมจิตไม่ได้ มาแล้วยิ้มมาแล้ว เป็นมิตรตอนกู้ เป็นศัตรูตอนทวง อย่าให้ โกงแน่ นี่ปัญหา แก้ไม่ใช่ว่าเรารวมไว้ก่อนนะ นี่แก้สำหรับคนที่นั่นกรรมฐานเท่านั้นแต่ต้องสะสมมานาน ไม่ใช่มาทำ ๗ วันเท่านั้น แล้วแก้ได้ต้องใช้เวลา ใช้เวลานาน ถ้าเกิดปั๊บได้หมดเลย ได้หมดเลยถ้าหากว่าตอนนี้กำลังฟุ้งซ่านนะ กำลังเสียใจ กำลังกล้าใจยังไม่แก้ตัวเองได้ แก้ตัวเองไม่ได้ ไปแก้คนอื่นไม่ได้ เข้าใจตรงนี้อีกอย่าง ถ้าเรายังกลุ่มใจอยู่นี่ จะแก้คนอื่นนี่ก็ผิดเลยนะคอมพิวเตอร์ตีผิดแล้วนี่ นี่กระเสไฟไม่พอ ตีคอมพิวเตอร์ผิด ก็สะสมมาผิดนี่ตรงนี้

การแก้ปัญหาไม่ยากเลย แต่ต้องแก้ที่ตัวเองก่อน ถ้าแก้ตัวเองได้แล้ว ถึงจะไปแก้คนอื่นเขาได้ ต้องเขามีเต็มแล้ว ๘๐% ถ้าเรามีแค่ ๖๐% อย่าไปแก้ปัญหาผู้อื่น แก้ไม่ได้เลย แต่ที่นี่เราให้เขามานั่งกรรมฐาน ต้องให้เขาแก้เองนะเราอย่าไปแก้ทุกคนไม่ได้หรอก เพียงแต่แนะแนว แนะแนวให้คุณไป คุณอย่างนี้แนะแนวอย่างนี้ เอาไม่เอา ไม่เอาเลยไป แต่เราจะไปแก้ปัญหาดังที่กล่าวมาคงไม่ได้ อย่างนี้ แต่เราแผ่เมตตาได้ ว่านี่หม้อแบตเตอรี่รั่วเลยหมดกุศลแล้วแผ่ไปไฟไปเข้าหม้อก็เก็บไม่อยู่ เก็บไฟไม่อยู่ ช่วยไม่ได้เลยนี่เป็นอย่างนี้ แล้วใครมานั่งกรรมฐาน จะเอาสวรรค์นิพพานโอ๊ยหลวงพ่อช่วยแผ่เมตตาให้หนูหน่อย จะให้สำเร็จไว ให้สำเร็จวันนี้ เลย โอ้โฮ เรียน ม.๑-ม.๖ ตั้ง ๖ ปี แกจะเอาวันเดียวจะให้เชียวหรือ นี่เหตุผล ต้องสะสมนาน ไม่ใช่ว่าได้วันเดียวหรอก ต้องค่อยๆสะสมไปเรื่อยๆ ถ้าเราทำงานกรรมฐาน ตาดู หูฟัง ปากนิ่ง นี่เราทำงาน ก็คือกรรมฐาน สะสมเข้าไว้แล้วผิดถูก จะได้สะสมเข้าไว้ นี่ผิด นี่มันถูก เดี๋ยวรู้เลย แล้วคนอื่นมาโกหก เรารู้เลยว่านี่เพื่อนมาโกหกเรา สติมันบอกนะ สติเราบอก เอ้อไอ้นี่โกหก นึกไว้ในใจสังหรณ์ คำว่า “สังหรณ์” หรือ “เทพสังหรณ์” คำว่า “เทพสังหรณ์” นี่มันบอกได้นะ สถานที่บอกเราได้นะ ว่าที่นี่ศักดิ์สิทธิ์ มีเจ้าพ่ออยู่ที่นี่มีดวงวิญญาณของปู่ย่า ตายาย เพียงนึกเรานึกพ่อแม่เราเท่านั้นนะ สติดีแล้ว ลูกเอยอย่างเชื่อเขา บอกได้นะ สื่อนะสื่อการสอน พ่อแม่เราล้มหายตายจากไปแล้ว เรานึกถึงพ่อแม่เรา เวลาทำงานสักอย่าง เดี๋ยวบอก คือ ตัวเรานี่เองไม่ใช่พ่อแม่ลงมาบอก จัดเป็นสื่อ สื่อนี่หมายความเปิดสวิตช์น่ะ แล้วไฟฟ้าก็เดิน ทำงานใช่ไหมล่ะ ถ้าหากเปิดสวิตช์แล้วไฟฟ้าไม่ทำงานเพราะอะไร สื่อไม่ดี เส้นลวดเป็นสนิม ไฟฟ้าไม่เดิน คอยส์ไม่ดี คอมพิวเตอร์ไม่ดีแล้ว แล้วก็ทรานซิสเตอร์เสื่อม ไม่เดิน นี่อันหนึ่งต้องใช้เวลา ต้องใช้หลายอย่าง

ถ้าหากว่าอาจารย์ไปพูดว่า พระท่านไม่พูดอย่างอาตมาหรอก ต้องพูดว่า ญาณโน้นขึ้นนะ ไปโน่นไปสวรรค์ โอ๊ยนี่ญาณ ๑๖ มาแล้วนี่ ต้องเป็นโสดา เดี๋ยวนี่ท่านจะพูดอย่างนี้องค์นี่พูดไม่ได้หรอก มันคนละสคริปต์ไม่เข้าไซเกิลเราเลยคนละเส้นลวด อันนี้จริงพระพุทธเจ้านี่ยอดจริง ยอดพัฒนาแล้วยอมรับการเปลี่ยนแปลงของโลก เดี๋ยวนนี้พระยอมรับความเปลี่ยนแปลงของใครไหม ใครมาเสนอยังไงก็ไม่เอาจะเอาแต่อารมณ์ท่าน คือ พระ โอ๊ย ไม่เอา… แล้วเราจะเอายังไง เราจึงเรียกว่า ทิฏิฐิพระ มานะประสาน พระมีทิฏฐิสูงมาก เราไปเสนอแนะท่านยังไง เป็นครูบาอาจารย์เรา โอ๊ย… เราเคยเสนอมาแล้ว ท่านไม่เอากับเราหรอก แต่แล้วเราก็ต้องมาทำอีก อันนี้สื่อการสอน ถ้าคนไม่เอาก็ไม่รู้จะทำยังไง ต้องสะสมมานาน เหมือนน้ำกระบอกตาลที่หยดที่ละหยด แต่เราป้องกันอย่าให้กระบอกรั่ว เดี๋ยวเต็ม สะสมไว้เถอะ เหมือนอย่างตุ่มนี่ เราตักน้ำเหนื่อยเปล่าแล้วปล่อยให้ตุ่มรั่ว ก็เสียแรงเปล่าน่ะสิ สะสมตรงไหน สะสมตรงอย่างให้รั่ว ก็คืออย่าให้อารมณ์รั่ว อย่าให้ฟุ้งซ่าน

ถ้าเราไม่ฟุ้งซ่านนะ อารมณ์ดีนะ มีพลังนะ มีพลังเลยตรงนี้นะ เอาไปชี้แจงกันได้เลย ถ้าเราฟุ้งซ่านไอ้นั่นฟุ้งซ่านไอ้นี่ อารมณ์รั่ว ก็เก็บไม่อยู่ ไม่มีพลังหรอก มันอยู่ตรงนี้ โอ้โฮ เรากว่าจะรู้อะไรบ้าง ให้เวลามาก ไม่ใช่ใครมาบอก ยังไงก็เชื่อ ใครบอกเชื่อ อย่าเชื่อใครนะ เชื่อคนให้ยากไว้ เขาบอกเชื่อได้หรือ ใครบอกเชื่อๆ จระเข้ขึ้นแล้วนะเออวิ่งกันตาเหลือก จระเข้ขึ้นที่ไหนล่ะ เชื่อเขาส่งไปได้ ต้องไปเห็นกับหู รู้กับตาก่อนค่อยเชื่อซิ ตำราจึงเขียนขึ้นมา เชื่อง่ายสอนยาก คนเชื่อยากสอนง่าย เขาว่ายายคนนั้นไม่ดีเจ้าค่ะ เชื่อย่างนี้เหมือนอย่างไปรักษาศีล สาธุ อะไรสาธุตะพึด สอนยาก คนเชื่อยากเป็นบัณฑิต ใครบอกยังไงไม่เชื่อต้องได้ยินกับหู รู้กับตาต้องประสบกันตาด้วยตนเอง สอนง่ายด้วยเหตุผล ต้องยอมรับด้วยจำนนเหตุผลข้อเท็จจริง นี่คือจริง อันนี้ไม่มีใครวิจารณ์ เราดูคนนี่ ถ้าอยากจะรู้ว่าคนนี้ดีไม่ดี ไม่ต้องใช้ตำรา ใช้เวลาดูไปนานๆก็รู้ เดี๋ยวก็โกหก ถ้าหากว่าเรามีสมาธิสูง ไม่ต้องดูนาน ดูปั๊บเดียว กิริยามารยาทมันจะบอก หนามแหลมใครเสี้ยม มะนาวกลมเกลี้ยงใครกลึง

ถ้าเราไม่มีสมาธิ ไม่มีตำรา ก็ต้องใช้ตำราพระพุทธเจ้าดูนานๆ เดี๋ยวรู้เดี๋ยวโกหกเราแล้ว เดี๋ยวก็วิ่งขึ้นวิ่งล่องให้เราดูรู้แล้ว แหมเจอใหม่ๆน่ะดีเหลือเกิน นานไปแล้วก็เสื่อมลงรู้นิสัยเยอะ ที่เรารักกันนี่แค่อยู่กันมา ๑๐ ปี แต่ไม่เคยไปนอนร่วมกัน ลองไปต่างประเทศไปนอนร่วมกันสิ รู้นิสัยเลยมักง่ายมักได้ เวลาช่วยหิ้วปีกได้ ช่วยอะไรได้ ที่ของเราช่วยหิ้วไม่ได้ นี่คนนี้เห็นแก่ตัว อันนี้เราไปต่างประเทศมานะอันนี้อย่าไปวิจัยเลย คือ พระ จะวิจัยเฉพาะพระ ความเห็นแก่ตัวก็มี แล้วเราช่วยทุกอย่างเลย ของเราท่านไม่หิ้วให้เลย เลยเราก็ต้องหิ้วให้ท่านด้วย หิ้วของเราด้วยนี่สำคัญมาก เขาเรียกว่า พระ แล้วก็สิ่งแวดล้อมของคน คนเราจะรู้ดีชั่ว ต้องใช้เวลานาน ถ้าหากว่า เรามีสมาธิประจำจิตเหมือนที่ปรอทวัดไข้ จะได้รู้เดี๋ยวนั้น แต่ต้องใช้เวลาสะสมมานาน มีเครื่องคอมพิวเตอร์สะสมมานาน เดี๋ยวกดปุ่มมันจะบอกคนนี้เป็นยังไง กดปุ่มนี้มาคนนี้เป็นยังไง แต่ต้องใช้คอมพิวเตอร์ที่คงที่คงวาเข้ามาสอน ใช้เวลาเหมือนกัน ถ้าหากว่าเราเคยไม่รู้นิสัยกัน ก็อยู่นานๆไปก็รู้แล้ว เดี๋ยวก็รู้แล้ว เมื่อก่อนนี้ไปสอบวิชาการได้แล้ว ยังไม่พอต้องสอบสัมภาษณ์ เขาต้องการดูเชาว์ ว่าน้ำเสียงเป็นอย่างไร มีโหงวเฮ้งไหม แล้วมีเชาว์ฉลาดที่จะทำงานบริษัทนี้ไหม แล้วมีเชาว์ฉลาดที่จะเข้างานนี้ไหม จึงต้องสัมภาษณ์ให้ตกไป เดี๋ยวๆ รูปร่างสวยจริง แต่นิสัยไม่ผ่องออกไป ออกไป ตกไปดูสิ

คนลพบุรีนี่สอบได้ที่ ๑ เขาถามง่ายๆ ถามว่าคุณอยู่ที่ไหน ลพบุรีครับ มีกี่อำเภอ ก็มาสอบมาเรียนกฎหมายนี่ มีกี่อำเภอ ยกนิ้วแล้ว อำเภอเมืองฯ อำเภอท่าวุ้ง อำเภอบ้านหมี่ ไปปรากฏออกมาว่าตก เชาว์ไม่ถึง นี่เขาดูตรงนี้เขาดูโหงวเฮ้ง เดินมาก็รู้แล้ว เดินส่ายก้นอีกแล้ว เดินเป็นนักเลงเลยหรือ ไม่รับเข้าทำงานบริษัท สมมติว่าจะหาผู้จัดการบริษัท วิชาการไม่ต้องสอบ เพราะว่าต้องเก่ง แล้วถึงจะเป็นผู้จัดการ ถ้าไม่เก่งอย่าเป็นผู้จัดการ ถามข้อเดียวพอ ไม่ต้องเขียนวิชาการ คุณจะมาเป็นผู้จัดการบริษัทเรา โกงเป็นไหม โกงไม่เป็น โกงไม่เป็น ไป ไม่เอา เอาอาจารย์โกงเป็นไหม เป็น นั่ง อาจารย์โกงเป็นไหม เป็น นั่ง โกงเป็นอยู่กี่อย่าง ถ้าได้ ทำอย่างลับเลย อ้าว คุณโกงเก่งมาก นัมเบอร์วันได้ที่ ๑ เอานั่ง อย่าเพิ่งไป ยังไม่รับหรอก นั่งก่อน นอกนั้นไปให้หมด ใช้ไม่ได้เลย โกงไม่เป็น ลูกน้องโกงตายสิ นี่ตำราเราไม่มีใครไปใช้ตามบริษัทเลย เอาล่ะ โกงเก่งมากถึงพันอย่าง ญี่ปุ่นก็สู้ไม่ได้ เมืองจงเมืองจีนอะไรสู้ไม่ได้ทั้งนั้นล่ะ เอาล่ะ เข้าหุ้นกันเลย อย่าโกงบริษัทเรา ช่วยกันทำมาหากิน ได้เงินได้ทองช่วยแบ่งกันใช้ ได้เงินได้ทองมากมายช่วยแบ่งกันกิน โอเคละ บางคนเป็นไง โกงแล้ว โอ๊ยท่าน… หัวหน้าใหญ่ครับ โกงไม่เป็นเลย ซื่อสัตย์เหลือเกินนับแต่สตางค์ ว่าใครจะโกงไป… ไม่รับ มาทำให้บริษัทเจ๊ง ก็โกงเป็น ดูหน้าก็รู้ว่าลูกน้องจะโกงยังไง มาดีมาร้ายจะเอาทางไหน นี่สิเป็นผู้จัดการบริษัทเราได้ งั้นก็รับเอานี่นะบริษัทยุพานะ ยุพาจำกัด เดี๋ยวตั้งให้ ครับ รับไอ้พวกขับรถเอ๊ย ขับรถนี่ชนบ้างหรือเปล่า ไม่ชนเลย เพิ่งขับ ไป๊… ไม่เอา ประสบการณ์น้อยไปอีก ชนคนตายกี่คน ๑๐ คน ชนหมาบ้าง ชนวัวบ้าง ชนควายบ้าง เอานั่งก่อน นี่ประการณ์มาก เออ ชนคนเรื่องอะไร ผมเมาครับ ไป ๒ ศพ ชนวัวตายเรื่องอะไร ผมกินยาม้า ไปไป สอบตก ชนคนตายเพราะแหมมันสุดความสามรถ โอโฮ… มองไม่ดีแล้ว ไม่มีใครแล้ว มันวิ่งกลับ ประสบการณ์เขารู้หมด แล้วทำไม แล้วชนวัวตาย เขาจะบอกผู้จัดการว่า ถ้าวัวอยู่ ๒ ฟากต้องหยุดที่ผมรู้มานี่ วัวมันอยู่ ๒ ข้าง แล้วเราก็แล่นเรื่อยไป มันก็วิ่งไป ผัวมันวิ่งไปหา เมียตกใจ วิ่งไปหาลูกมัน รถก็ชน ผมรู้อย่างนี้ครับ ต่อไปผมไม่เอาแล้วถ้าวัวอยู่ข้างเดียว แล่นไม่มีการผ่านถนน ถ้าแม่กับลูกอยู่กันคนละฟาก ต้องหยุด เดี๋ยวก็วิ่งไปหาพ่อมัน แม่มัน คนนี้รับไว้ก่อน คนนี้มีประสบการณ์ โอ… ผมขับรถมา ๓ ปีแล้ว ไม่เคยชน ไม่เคยเสียบคาน ไปไม่รับ คนชนคนมาก ประสบการณ์มาก เอาไว้ก่อน นี่เท่านี้น่ะ ทำไม่ด้ แหมต้องไปประวัติไปเอาอะไรกัน พวกนี้ดีไหมถ้าไม่ดี เอาไปคิดก่อนนี่ถ้าจะมีผู้จัดการมา ถ้าโยมตั้งบริษัทเอาอย่างนี้นะ โกงเก่งถึงพันคน ถึงพันอย่าเอาเลย แล้วโกงยังไง ค่อยมาศึกษาที่หลัง

คนที่ตายจากโลกไปก็คิดว่าไปนรกบ้าง ไปสวรรค์บ้างเขาดูที่ กรรม กรรมนิมิต และ คตินิมิต แล้วบางคนจะมีนิมิตเครื่องหมายหลายเครื่อง ที่สร้างกรรมไว้มันก็ปรากกฏในตอนที่จะตาย มันก็ปรากฏ แต่ทุกคนจะสังเกตหรือเปล่าบางคนไม่เคยสังเกตกรรมนิมิตนี่เลย เขาจึงไม่รู้

บางคนทำบุญไว้เยอะเลย มีโยมคนหนึ่งทำบุญมากทอดกฐินมาตั้งมากมาย แล้วก็โกรธด่าพ่อทุกวัน สร้างวัดเยอะแยะ อยู่ลพบุรีนี่เอง ทำไม่ตายเฉยๆ ทำไมตายเป็นเปรต เดี๋ยวเล่าให้ฟัง เรื่องตั้งแปดเก้าปีมาแล้ว ไม่น่าเป็นไปได้ ก็เป็นได้ อารมณ์ที่สำคัญมาก ยายคนนี้อายุมากแล้ว มีลูก ๕ คน ทำบุญเก่ง แล้วก็ยกสมบัติให้ทุกคน แก่อยู่กับลูกคนสุดท้อง ลูกสาวคนเล็กไปไดลูกเขยเป็นเจ้าของโรงสีเจ้าของโรงน้ำแข็ง แต่เล่นการพนันเก่ง แล้วยายคนนี่เคยมาที่วัดที่เรามาอยู่ แกก็ตามมานะ แล้วรู้จักกันตั้งแต่อาตมาอยู่วัดโน้น ยายคนนี้ นี่เราก็ติดต่อกัน แล้วลูกสาวคนนี้เขาก็รักสามีเขา เล่นการพนักหมดเลย ตึก ๕ คูหา เป็นของธนาคารหมด ทั้งเงินทองก็ย่อยยับไปเรื่อยๆ แล้วยายคนนี้แกก็มาช่วยพัฒนาวัด แกก็นั่งกรรมฐานเหมือนกัน แต่ไม่ใช่กรรมฐานแบบเรา กรรมฐานแบบที่อื่น พุท หายใจเข้า โธ หายใจออก แล้วแกก็ชอบทอดกฐิน ผ้าป่า ตอนนั้นเรามาอยู่ในวัดเป็นปีแรกเลย แกก็มาช่วยพัฒนาบ้างนิดหน่อย ก็ช่วยทอดกฐินให้ ๒ ครั้ง ทอดกฐิน ๒ ครั้ง แล้วทีนี่ก็เงินหมดแล้วลูกสาวก็บอกว่า คุณแม่ขอยืมเงินหน่อยได้ไหม ยื่นโนติสเลยยายแม่แก่ขึ้น ๘๐ กว่าแล้ว ก็ไปหาพี่ชาย ลูกชายมีโรงหนัง โรงทอผ้า ร่ำรวย เลยจะไปขอเงิน ไปหาลูก ก็ไปบอกให้ลูกชายคนโตฟังว่า นี่ลูกเอ๋ย แม่ขอนาคืน คือที่ให้ไป ยังอยู่ไหม ลูกชายก็บอกว่า ยังอยู่ครบ ผมไม่เคยทำลายสมบัติคุณแม่เลย ผมร่ำรวยอยู่ที่เชียงใหม่นี่ ผมมาตั้งตัวเองนะ แล้วแม่ไม่น่ามา มาเรื่องอะไร ผมควรจะไปหาแม่ แม่ไม่น่ามาหาผม แล้วก็เล่าเหตุการณ์ให้ฟังว่า น้องคนเล็กน่ะ ผัวมันเล่นการพนันหมด นึกว่าขอคืนมาให้มันเถอะ ลูกชายบอกมันจะถูกต้องหรือ ก็น้องเขยเอาไปเล่นหมด แล้วจะไปเล่นอีกหรือ เอาล่ะแม่จะพูดกับเขา ขอให้เขาเลิก สุดท้ายก็ให้แม่ไปหมด ตั้ง ๒ คูหา แล้วที่ทาง นา ให้ ให้หมดเลย ให้คืน นี่มันบาปอย่างนี้ บาปเหมือนกันนะเอาคืนมาหมด คืนมาแล้วก็เอาให้กับลูกสาว ลูกสาวให้ผัวหมดอีกเช่นเดียวกัน ไปเล่นการพนันหมดเลย ไม่มีเหลือเลย พอแม่รู้เข้าเสียใจ เกิด อำนานกิเลส อำนาจโลภะ ที่ไปขอคืนมาก แล้วเสียใจที่โทสะเป็นอนุรกายตายคาที่เลย อาตมายังไปทำศพ ที่ลพบุรีนี่เอง
อยู่มาได้ ๒ ปี อาตมาไปธุระที่บางมะยม ไปทำบุญแล้วเด็กผู้หญิงอายุ ๑๔-๑๕ จะเป็นนางสาวแล้ว ผีเกิดเข้าแล้วบ้านชื่อบางมะยมนี้ บ้านติดกันเป็นพืดเลย อยู่กลางทุ่งเราก็ไปธุระที่นั่นมา เด็กมันร้องวี้ดๆ ว้าดๆ ขึ้นมา คนก็มามุงกันเยอะแยะ ก็ปรากฏว่าโยมคนนั้นมาเข้า แล้วก็รู้จักกับเรา เด็กคนนั้นรู้จักเรา ทำไม่พูดเป็นลิเก บอกท่านมายังไงนี่ บอกหนูรู้จักหลวงพ่อดีหรือ เอ๊ะ แล้วมาทำไม โอ้โฮ อดยากมากเหลือเกิน แล้วก็เล่าว่า อดอยากปากแห้ง ข้าวปลาไม่มีทาน เอ๊ะ ก็ทอดกฐินผ้าป่ามายังไง บุญตั้งเยอะแยะ ทำไมถึงมาเป็นเปรตล่ะ เปรตยังไง เปรตกับเรา เราถึงรู้ประวัติ ว่าแกไปขอสมบัติลูกชายคืนมา เราไม่รู้เลยคืนมาแล้ว โยมไปให้ใคร ก็ไปให้ลูกสาว ลูกสาวก็ไปให้ผัว ผัวผลาญหมด ดิฉันเสียใจแล้วก็ตาย นี่ฉันน่ะหมากยังอดอยากเลย ไม่มีกินเลย ๒ ปีกว่า แล้วเด็กคนนี้ที่มาเข้ารู้จักกันหรือ ไม่รู้จักเลยนะ นี่ตายเป็นเปรต จิตฺเต สงฺกิลิฏฺเฐ ทุคฺคติ ปาฏิกงฺขา – เมื่อจิตเศร้าหมอง ทุคติเป็นอันต้องหวัง ทำบุญเยอะ มาตอนหลังก็หมด เมื่อหมดเวรกรรมจากเปรต ก็ไปสวรรค์ ก็ไปสวรรค์ จำไว้เลย ไม่ใช่ว่าบุญกับบาปมันรวมกันได้นะ ปนกันไม่ได้ แต่ตอนที่ตายนี่ ทำบุญไว้เยอะจริง แต่จิตเป็นอกุศล ด้วยอำนาจโลภะ ไปขอสมบัติลูกชายคืนหมดแล้วก็มาให้น้องคนเล็ก นี่เล่าเหตุการณ์ให้ฟังว่า เป็นเปรตได้ กรรมโยมตรงนี้เอง แล้วเด็กผู้หญิงก็ไม่รู้จักด้วย อยู่คนละอำเภอ แล้วเราพอดีไปที่นั่นถึงทำให้เราต้องเจอะกำหนดใจให้มั่น ว่าตายแล้วเป็นเปรตอย่างนี้อำนาจโลภะ

แล้วอาตมามานี่ ถึงวันพระก็แผ่เมตตา แล้วก็อุทิศส่วนกุศล วันพระนี่ดีที่สุด วันพระเป็นวันหยุดงานทั้งเมืองสวรรค์และเมืองนรก เขาจึงนิยมวันพระ ถ้าหากว่าวันนั้นเขาปกตินะ เขาจะยิ้มแย้มแจ่มใส รับอนุโมทนา รับทราบเท่านั้น ถ้าคนอยู่เมื่อนรก ก็จะรับส่วนบุญ ถ้าตกนรกไม่ใช่เป็นเปรตอยู่ในโลกันต์ จะไม่ได้รับส่วนบุญ ไม่ได้รับหรอก ไม่ได้รับเลยนะ ถ้าเป็นเปรตวิสัยก็ได้รับ ถ้าไปอยู่บนสวรรค์ ไม่ได้รับส่วนผลนี้อย่างนี้ รับอนุโมทนา รับทราบได้แต่อนุโมทนาเท่านั้น ไม่ใช่รับเอาอาหารมากินได้ อันนี้ไม่ต้องวิตกกังวลนะไม่เป็นไรหรอก ที่เราทำบุญน่ะ เราได้ของเรา แต่ท่านก็ชื่นใจ เป็นผลพลอยได้ปลื้มใจ แต่ไม่ใช่บุญไปได้กับคนอื่นบุญที่เรทำทุกวันนี่ ไปได้ของเราเองที่เราทำ เราได้ของเราแต่เราทำเพื่อสนองพระคุณเท่านั้น จำอาตมาไว้ น้ำพระคุณสำคัญมาก น้ำพระคุณอุ่นกล้าทุกเช้าค่ำ หลั่งด้วยน้ำเมตตาจะหาไหน ถึงน้ำค้างหลั่งจากนภาลัย ก็ยังไม่เย็นล้ำเท่าน้ำพระคุณ นี่ตรงนี้สำคัญมากนะ