ปาฏิหาริย์มีจริงหรือ?

โดย รัมภา ปลาบู่ทอง

ดิฉันได้เข้ามาฝึกกรรมฐานที่วัดอัมพวัน จ. สิงห์บุรี ครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. ๒๕๓๔ โดยสำนักงานการประถมศึกษาแห่งชาติเป็นผู้จัด ได้ส่งหนังสือเชิญไปตามโรงเรียนต่างๆ ทั่วประเทศ มีผู้บริหารและคณะครูเข้าอบรมเป็นจำนวนมาก ต้องแบ่งเป็นรุ่นๆ ดิฉันได้อยู่รุ่นเดือนเมษายน ๒๕๓๔ เป็นเวลา๗ วัน ดิฉันต้องขอสารภาพว่าไม่ได้อะไรเลย เนื่องจากไม่ได้ปฏิบัติตามที่หลวงพ่อสั่งสอนเสมอๆ ว่า ให้ทุกคน “กินน้อย พูดน้อย นอนน้อย ปฏิบัติมาก” ดิฉันและเพื่อนซึ่งพักอยู่ห้องเดียวกัน ๕ คน ปฏิบัติตรงกันข้ามทุกอย่าง ปี ๒๕๓๕ เพื่อนรักของดิฉันซึ่งสนิทกันมา ตั้งแต่เด็กๆ ไม่สบายต้องเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาล ดิฉันไปนอนเฝ้าเพื่อน เพื่อนของดิฉันบอกว่าอยากไปถือ ศีล ๓ วัน เพราะเคยตั้งใจไว้ ดิฉันจึงชวนให้ไปวัดอัมพวัน จ.สิงห์บุรี สัปดาห์ต่อมาดิฉันพาเพื่อน (บุญเรือน ฉั่วตระกูล) ซึ่งไม่สบาย ปวดศีรษะมาก ไปปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวันเป็นเวลา ๓ วัน ครั้งนี้ดิฉันตั้งใจแน่วแน่ว่าจะ ต้องปฏิบัติให้ได้ผลให้จงได้ ดิฉันและเพื่อนได้ปฏิบัติตามกฎของหลวงพ่อ “กินน้อย พูดน้อย นอนน้อย ปฏิบัติมาก” เราสองคนปฏิบัติอย่างเคร่งครัด ผลปรากฏว่าเมื่อครบ ๓ วัน อาการปวดศีรษะของเพื่อนดิฉันหายเป็นปลิดทิ้ง ส่วนดิฉันได้ความสุขสงบอย่างที่ไม่เคยได้รับมาก่อน

ปี ๒๕๓๗ ช่วงปิดเทอมเมษายน เพื่อนครูที่โรงเรียน (เมธรี ดำรงมูล) บอกอยากไปถือศีล ๗ วัน ดิฉันพามาที่วัดอัมพวัน บอกกับเพื่อนว่าต้องตั้งใจปฏิบัติอย่างจริงจังแล้วจะได้ผล เพื่อนของดิฉันคนนี้มีความกังวลเรื่องลูกชายจะสอบเรียนต่อ ม. ๑ กลัวจะเข้าไม่ได้ แต่เมื่อปฏิบัติอย่างจริงจังจนครบ ๗ วัน แล้วไปปฏิบัติต่อที่บ้านอีก ผลปรากฏว่าลูกชายของเพื่อนสอบเข้าโรงเรียนสวนกุหลาบ วิทยาลัยได้ สอบเข้าโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศิลปากรได้ สอบเข้าโรงเรียนสาธิตวิทยาลัยครูนครปฐมได้ ดิฉันดีใจ กับความสำเร็จและความสมหวังของเพื่อน ที่ลูกชายสอบเข้าเรียนโรงเรียนที่มีชื่อทุกแห่งได้ แล้วในปีต่อๆ มา ช่วง ปิดเทอม (เมษายน) ดิฉันจะมาปฏิบัติธรรมเป็นเวลาวันทุกปี

ในปี๒๕๓๘ ดิฉันมีเรื่องทุกข์ใจมาก เกี่ยวกับหน้าที่การงานที่ปฏิบัติ ดิฉันโทรศัพท์มาขอความเมตตาจากหลวงพ่อ และถามหลวงพ่อว่าปาฏิหาริย์มีจริงหรือ หลวง พ่อท่านตอบว่ามีจริง ดิฉันเล่าความทุกข์ใจที่เกิดขึ้นให้ท่าน ฟังและขอบารมีหลวงพ่อช่วยแผ่เมตตาให้ดิฉันด้วย หลวง พ่อท่านบอกให้สวดมนต์บทพุทธคุณธรรมคุณ สังฆคุณบทพาหุง และอิติปิโส แล้วแผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวรหลวงพ่อก็จะแผ่เมตตาให้ด้วย

ดิฉันปฏิบัติตามที่หลวงพ่อท่านแนะนำ โดยปฏิบัติอย่างจริงจัง ผลปรากฏว่าเรื่องร้ายกลายเป็นดีได้จริงๆ คน ที่เคยเข้าใจผิดและผิดใจกับดิฉันกลับมาดีกับดิฉันอย่างไม่น่าเชื่อ แล้วเรื่องดีๆ ก็เข้ามาในชีวิตของดิฉัน โดยที่ดิฉันไม่ได้คาดคิดมาก่อน ในปี ๒๕๓๙ ดิฉันได้รับรางวัลครูผู้มีจริยธรรมดีเด่น จากสโมสรโรตารี่พระปฐมเจดีย์ สโมสรโรตารี่สนามจันทร์นครปฐม รางวัลครูจริยศึกษาดีเด่นระดับประถมศึกษา และที่ปลิ้มสุดชีวิตคือได้เข้าเฝ้าสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เมื่อวันที่ ๑๗ มิถุนายน ๒๕๓๙ เข้ารับรางวัลชนะเลิศโรงเรียนที่ส่งนักเรียนเข้าประกวดมารยาทไทยระดับประถมศึกษาประเภทหญิง ซึ่งธนาคารศรีนคร จำกัด (มหาชน) เป็นผู้จัด และโรงเรียนของดิฉันยังได้รับการคัดเลือกจากธนาคารศรีนครจำกัด (มหาชน) จัดครูและนักเรียนแสดง “มารยาทไทยในชีวิตประจำวัน” ทำวีดีทัศน์ถวายสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี นอกจากนี้ธนาคารศรีนครจำกัด (มหาชน) ยังแจกจ่ายเทปวีดีทัศน์ชุด “มารยาทไทยในชีวิตประจำวัน” ให้กับโรงเรียนที่มีหนังสือขอไปเพื่อทำการสอนนักเรียนอีกด้วย

เมื่อวันที่ ๓ -๙ เมษายน ๒๕๔ ดิฉันได้มาปฏิบัติธรรม ๗ วัน ที่วัดอัมพวันอีก โชคดีเป็นของดิฉันที่ได้มีโอกาสได้กราบนมัสการหลวงพ่อที่กูฏิ วันที่ ๓ เมษายน ๒๕๔๐ เวลาบ่าย ๒ โมง วันนั้นญาติโยมเต็มกฏิ หลายคนมีปัญหามาให้หลวงพ่อช่วยแก้ไขให้ รวมทั้งดิฉันด้วย ดิฉันกราบเรียนให้หลวงพ่อท่านทราบว่า ดิฉันกำลังทุกข์ใจว่าเปิดเทอมปีการศึกษา ๒๕๔๐ ดิฉันจะไม่มีที่สอน เพราะตึก ที่สอนวิชาพระพุทธศาสนากำลังจะถูกรื้อ อุปกรณ์การสอนในห้องไม่ทราบว่าจะไปเก็บไว้ที่ใด หลวงพ่อท่านบอกว่าทำใจให้สบายใจเถอะ ตึกไม่ถูกรื้อหรอกไม่มีงบประมาณ ดิฉัน ก้มกราบท่านด้วยความดีใจและสำนึกในความเมตตาของ ท่าน และวันนั้นหลวงพ่อท่านยังเมตตาให้คติสอนใจว่า “ปรารถนาสิ่งใดในปฐพี เอาไมตรีแลกได้ดั่งใจจง” ดิฉันน้อมรับและยังจดจำมาบอกเพื่อน ๆ ที่โรงเรียนด้วย

เวลา ๑๘.๐๐ น. ของวันที่ ๓ เมษายน ๒๕๔๐ ดิฉันเข้าถือศีลที่อาคารคามวาสี และตั้งสัจจะว่าจะตั้งใจปฏิบัติให้เต็มเวลา เต็มความสามารถ จะอดทนให้ถึงที่สุด และได้อธิษฐานจิตว่า เปิดเทอมปีการศึกษา๒๕๔ ขอให้ห้องที่ดิฉันสอนนักเรียนได้อยู่เป็นปกติดังเดิม ดิฉันจะพยายาม อุทิศแรงกาย แรงใจ ทุ่มเทให้กับนักเรียนจนสุดความสามารถ ขอบารมีหลวงพ่อจรัญและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ภายในวัดอัมพวันโปรดช่วยด้วยเถิด

ดิฉันปฏิบัติตามที่ให้สัจจะไว้ทุกประการ ตลอดเวลา ๗ วัน “กินน้อย พูดน้อย นอนน้อย ปฏิบัติมาก” และแล้วปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้นกับดิฉันอีก เมื่อเปิดเทอม ๑ พฤษภาคม ๒๕๔๐ ดิฉันได้รับคำยืนยันจากผู้บริหารโรงเรียนว่า ตึกที่ดิฉันสอนอยู่ยังไม่รื้อ เพราะยังไม่มีงบประมาณ โอ! เหมือนกับที่หลวงพ่อพูดทุกประการ ดิฉันเชื่อแล้วค่ะว่าปาฏิหาริย์มีจริง และเชื่อในวาจาสิทธิ์ของหลวงพ่อ ท่านใดที่อ่านเรื่องของดิฉันแล้วยังไม่เชื่อ ท่านลองมาปฏิบัติธรรม ที่วัดอัมพวัน ให้ท่านตั้งใจปฏิบัติอย่างจริงจัง แล้วท่านจะได้พบกับสิ่งแปลกใหม่ในชีวิตของท่านอย่างที่ไม่เคยเป็นมา ก่อน ชีวิตของท่านจะเป็นไปในทางที่ดีขึ้น เหมือนกับดิฉัน ที่ได้มาประสบกับตนเอง สิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริง และปาฏิหาริย์ก็มีจริงๆ ค่ะ ถ้าท่านไม่มาปฏิบัติเอง แล้วท่านจะทราบได้อย่างไร?