เมื่อข้าพเจ้าไปกราบหลวงพ่อจรัญ

โดย จันทร์ฉาย ขาวนวล
(อาจารย์โรงเรียนขามแก่นนคร จ.ขอนแก่น)

ข้าพเจ้าใคร่ขอเล่าประสบการณ์ที่ได้ประสบกับตนเองเกี่ยวกับบุญบารมีของหลวงพ่อจรัญ ที่ได้ช่วยชีวิต และทำให้ชีวิตข้าพเจ้าประสบโชคดี มีความสุข

ตามที่ได้รับคำแนะนำจากพี่บุญส่ง ว่าให้ไปพบหลวงพ่อ ก่อนที่จะมาทำธุรกิจการค้าออกร้านจำหน่ายสินค้าในงานไหม ซึ่งข้าพเจ้าและเพื่อน ๆ ครูประมาณ ๑๐ คน และบางคนก็ได้นำลูก ๆ ไปกราบนมัสการหลวงพ่อด้วย รวมทั้งตัวข้าพเจ้าเองก็ได้นำลูกชายคนโตไปด้วย

ข้าพเจ้าออกเดินทางไปวัด อัมพวัน ในวันที่ ๒๘ พ.ย. ๒๕๓๕ เวลาประมาณเที่ยงตรง ทุกคนต่างก็ภาวนา จิตใจจดจ่อถึงแต่วัดอัมพวัน และหลวงพ่อ อยากจะเข้าพบ กราบนมัสการหลวงพ่อ ถึงแม้จะเป็นเวลาชั่วครู่ก็ตาม

เพราะทุกคนจะต้องเดินทางกลับกันในคืนนั้น เพราะต่างคนต่างมีงานและภารกิจรออยู่ รวมทั้งตัวข้าพเจ้าจะต้องรีบเดินทางกลับมา เพื่อตกแต่งร้าน และออกร้านจำหน่วยสินค้า ณ งานเทศกาล “งานไหมประจำปีของจังหวัดขอนแก่น”

คณะเดินทางก็ได้ไปถึงวัดประมาณ ๓ ทุ่ม พบหลวงพ่อนั่งรับแขกซึ่งมีเป็นจำนวนมาก จึงได้เข้าไปกราบหลวงพ่อตามที่ใจศรัทธา และมุ่งหวังไว้

ก่อนอื่น หลวงพ่อก็บอกไป รับประทานอาหารให้เรียบร้อยทุกคน และได้บอกให้ทุกคนพักค้างคืนที่นี่ ไม่ต้องกลับ แต่ทุกคนก็ยืนกรานว่าจะต้องกลับเพราะมีภารกิจรออยู่

ท่านก็บอกว่าห้ามก็ไม่ฟัง เหมือนกับคนดื้อรั้น ทั้ง ๆ ที่ชะตาขาด บอกให้อยู่ในวัด อย่างเพิ่งรีบกลับ เสร็จแล้วก็ต้องตาย ก็สุดแล้วแต่กรรมของใคร

แต่ทุกคนก็ไม่ได้เกิดปัญญาและระลึกได้เลย เป็นอันว่าทุกคนก็ลงมติเดินทางกลับขอนแก่น หลวงพ่อก็ได้ให้เหรียญหลวงพ่อ เพื่อให้คุ้มครองปกป้องภัยอันตรายทั้งปวง และข้าพเจ้าได้รูปของรัชกาลที่ ๕ คณะของข้าพเจ้าได้เดินทางกลับไปยังจังหวัดขอนแก่น ในคืนนั้น

เวลาประมาณตี ๒ ขณะนั้นรถวิ่งอยู่ที่บริเวณใกล้กับโรงพยาบาล อ.มัญจาคีรี จ.ขอนแก่น ก็เกิดเสียหลักพลิกคว่ำข้างถนน สภาพรถนั้นเหมือนกับว่าจะต้องตายกันหมด เพราะกระจกแตกหลังคายุบ

คณะเดินทางไม่มีใครเป็นอะไรเลย มีเจ็บและเคล็ดขัดยอกบางคนเท่านั้น สำหรับตัวข้าพเจ้าเองนั้น ไม่เจ็บอะไรตรงไหนเลย และไม่รู้ตัวเสียด้วยว่ารถคว่ำ จนกระทั่งกระติกน้ำแข็งกระฉอกมาถูกข้าพเจ้า ก็เลยรู้สึกว่าตัวเองเปียกและเย็นจังเลย แต่มาแปลกใจตรงที่ว่า ทำไมตัวเองนั่งในท่าที่เอาเท้าชี้ฟ้าอย่างนี้ จนกระทั่งเกิดสติระลึกได้สักครู่

หลังจากที่มีคนมารุมล้อมรถ และถามว่า มีใครเป็นอะไรมากไหมครับ เร็วๆ ครับ ผมจะช่วยนำส่งโรงพยาบาลอยู่ใกล้ ๆ นี่เอง ก็เลยได้รู้ว่า อ้อ! นี่รถคว่ำเหรอ จิตใจนั้นระลึกถึงหลวงพ่อทันที ได้แต่ ยกมือขึ้นหัว

เอ่ยถึงหลวงพ่อ สาธุ หลวงพ่อเจ้าขาที่ช่วยเหลือชีวิตลูกไว้ในครั้งนี้ และก็มานึกได้ที่คำพูดหลวงพ่อห้ามกลับ ก็ไม่ได้เกิดปัญญา ระลึกได้เลย จนกระทั่งรถต้องมาประสบอุบัติเหตุ ทำให้เสียเวลา แต่เป็นเพราะบุญบารมีของหลวงพ่อ จึงได้มีชีวิตอยู่รอดมาถึงทุกวันนี้ได้

หลังจากที่ทุกคนเช็คร่างกายเสร็จปลอดภัย ก็กลับบ้านกันโดยทางรถของบริษัทรถตู้ที่ทางคณะได้เช่าในการเดินทางครั้งนี้มารับไปส่งให้ถึงบ้านทุกคน ต่างก็ประหลาดใจที่สามารถรอดชีวิตมาได้ ดุจปาฏิหารย์ ไม่มีใครอยากเชื่อว่ารถคว่ำแล้วปลอดภัยกันกลับมา และทุกคนต่างก็ได้ไปทำภารกิจของตนตามที่แต่ละคนรับผิดชอบอยู่

ส่วนตัวข้าพเจ้านั้น หลังจากถึงบ้านแล้วขึ้นอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า จัดเตรียมข้าวของเพื่อจะนำไปออกร้าน ข้าพเจ้าจำหน่ายสินค้าประเภทเสื้อผ้าและเครื่องประดับ ด้วยบุญบารมีของหลวงพ่อจรัญ และคำแนะนำของอาจารย์บุญส่ง ที่ให้ข้าพเจ้าไปกราบนมัสการหลวงพ่อ และได้พระบรมรูปของรัชกาลที่ ๕ ข้าพเจ้าก็ได้นำไปใส่กรอบ และประดับไว้ในร้านบูชาพวงมาลัยเป็นประจำทุกวัน

ข้าพเจ้าอยากจะเล่าชีวิตส่วนตัวสักเล็กน้อยว่า ข้าพเจ้านั้น ได้ต่อสู้ชีวิตเลี้ยงลูกอยู่เพียงลำพังคนเดียว หลังจากที่ข้าพเจ้าต้องสูญเสียสามีไปเมื่อประมาณ ปี พ.ศ. ๒๕๓๒ รวมเวลานี้ก็ร่วมจะ ๔ ปีเข้าไปแล้ว

ข้าพเจ้ามีลูกชายอยู่ ๒ คน ข้าพเจ้าต้องทำงานทุกอย่างด้วยตนเอง โดยเฉพาะรถยนต์ขนของ ก็ได้รับความช่วยเหลือจากพี่สาว รวมทั้งป้ายชื่อร้าน การตกแต่งร้าน การต่อไฟอะไรอีกมากมาย

แต่ข้าพเจ้าก็สามารถทำการในครั้งนี้สำเร็จ เพราะได้รับความช่วยเหลือจากทุกคนที่ข้าพเจ้าได้ไหว้วาน ไม่มีใครปฏิเสธ ข้าพเจ้าก็ขายของได้กำไรดีเป็นที่น่าพอใจด้วยอำนาจและบุญบารมีของหลวงพ่อ และตัวข้าพเจ้า ที่ได้ประพฤติปฏิบัติตนอยู่ในความดีงาม จึงเป็นผลให้ข้าพเจ้ามีชีวิตกำลังกาย กำลังใจต่อสู้ชีวิต และข้าพเจ้าก็มีความสุขอยู่ตามอัตภาพ กับลูกชาย ๒ คนของข้าพเจ้าด้วย การประกอบสัมมาอาชีพที่สุดจริตทั้งทางราชการและธุรกิจการค้าต่าง ๆ

ทั้ง ๆ ที่ชีวิตจริงของข้าพเจ้านั้น สุดแสนจะรันทดที่จะต้องเป็นม่าย สามีตายจากตั้งแต่อายุยังน้อย เป็นที่น่าสงสารและเห็นใจจากคนทั่วไป แต่ข้าพเจ้าก็ได้พึ่งหลวงพ่อจรัญ มีพระพุทธศาสนาเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ

ในขณะนี้ ข้าพเจ้าจะไปไหน จะต้องอัญเชิญหลวงพ่อแขวนคอ (สายสร้อย) ติดตัวอยู่ตลอดเวลา ข้าพเจ้ามีความรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย ไม่ว่าจะเดินทางไปไหนก็ตาม

เมื่อประมาณวันที่ ๒-๗ เมษายน ๒๕๓๖ ข้าพเจ้าและลูกชายคนโต ได้มีโอกาสไปกราบนมัสการหลวงพ่ออีกครั้ง ไปคราวนี้ก็เพื่อไปปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานอยู่วัด และก่อนกลับก็ได้ไปกราบขอบพระคุณหลวงพ่อจรัญ ที่ได้ช่วยชีวิต

และได้นำข้อความความประสงค์ ของอาจารย์จรวยพร ประสานทอง หัวหน้าหมวดวิชาสังคมศึกษา ร.ร.ขามแก่นนคร กราบเรียนกับหลวงพ่อว่าอยากจะตั้งชมรมคลินิกใจขึ้น

หลวงพ่อก็ได้ให้ความกรุณา มอบหนังสือฝากมาให้ทางโรงเรียนมายังอาจารย์จรวยพร และขณะนี้ก็กำลังดำเนินการจัดตั้งชมรมนี้อยู่

ส่วนข้าพเจ้านั้น ได้ให้ความสนใจสนับสนุนชมรมด้วยใจศรัทธา และข้าพเจ้าขอตั้งใจว่าจะสนับสนุนปฎิบัติตนให้อยู่ในศีลธรรมตลอดไป เพื่อชีวิตจะได้พบกับความสงบสุขและร่มเย็นตลอดไป

 

นางจันทร์ฉาย ขาวนวล
ร.ร. ขามแก่นนคร ข.ขอนแก่น