วีโก้ บรูน (Viggo Burn)

โดย พระธีรวัฒน์ ฐานุตฺตโร

จากหนังสือกฎแห่งกรรม – ธรรมปฏิบัติเล่ม ๑ ได้ตีพิมพ์เรื่องโทรจิต ซึ่งเป็นประสบการณ์ การปฏิบัติธรรมของพระภิกษุชาวนอร์เวย์ ที่ได้มาบวช ณ วัดอัมพวัน เมื่อ พ.ศ. ๒๕๑๐ เป็นเวลา ๕๒ วัน เป็นการยืนยันผลของการปฏิบัติธรรม ในเรื่องการแผ่เมตตาอุทิศส่วนกุศล

ในปี พ.ศ. ๒๕๓๗ วีโก้ได้เข้ามาดูงานในประเทศไทย วันที่ ๙ พฤษภาคม ๒๕๓๗ ได้มีโอกาสมากราบนมัสการหลวงพ่อ พอเดินเข้ามาในวัดพบกับ พ.ต.ท. ชน อินทนา ซึ่งกำลังจะกลับบ้าน หลังจากปฏิบัติธรรมครบ ๗ วัน ๗ คืน ที่หน้ากุฏิหลวงพ่อพอดี

พอเห็นหน้ากันก็จำกันได้ เนื่องจาก พ.ต.ท. ชน อินทนา เป็นผู้บวชให้ ทั้งสองได้พากันเดินชมบริเวณวัด ผ่านไปทางโบสถ์ ศาลา ซึ่งเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมทั้งสิ้น เสร็จแล้วกลับมารอพบหลวงพ่อที่กุฏิ ซึ่งมีผู้มากราบนมัสการหลวงพ่ออยู่จำนวนหนึ่ง เวลา ๑๐.๕๐ น. หลวงพ่อได้มีเมตตาปฏิสันถารและทบทวนความหลังครั้งที่ผ่านมา ในความทรงจำและปลื้มปีติ ที่มีพยานหลักฐานยืนยันในการปฏิบัติธรรม พร้อมทั้งให้ข้อคิดในเรื่องกฎแห่งกรรม และการปฏิบัติธรรม ดังต่อไปนี้ พระราชสุทธิญาณมงคล : เป็นไงวีโก้ สภาพวัดเดี๋ยวนี้ เปลี่ยนไปเยอะไหม? วีโก้ : เปลี่ยนไปเยอะมากเลยครับหลวงพ่อ พระราชสุทธิญาณมงคล : นี่คนบวชให้ จำได้ไหมนี่ วีโก้ : จำได้ครับ
พ.ต.ท. ชน : ตอนบวช ผมสะพายบาตร
พระราชสุทธิญาณมงคล : ท่านนายอำเภอเกษ ดีฤกษ์ ก็เป็นผู้บวชให้
พ.ต.ท. ชน : ครับ นายอำเภอถือตาลปัตร ผมสะพายบาตรครับ
พระราชสุทธิญาณมงคล : เมื่อเร็ว ๆ นี้ อาตมาก็ไปยุโรปมา แต่ไม่ได้ไปนอร์เวย์ ไปในกิจการคณะสงฆ์ไม่ได้ไปเที่ยวหรอก ฝรั่งมาหาธรรมะ คนไทยมาหาบุญ และคนไทยบางคนก็ปากเป็นบุญใจเป็นบาป ไม่สนใจธรรมะจริง สังเกตคนไทยที่มาวัดนี้ ไม่ได้มาหาธรรมะหรอก มาหาบุญช่วย เอาดอกไม้ธูปเทียนมาให้พระช่วยทั้งนั้น แต่ตัวเองไม่ช่วยตัวเอง

มีตัวอย่างที่หนองคาย โยมกุศล นามแก้ว เป็นโรคหัวใจรั่ว หมอบอกไม่มีทางรอด ถ้าโมโหตายเลย แต่หายได้ เพราะมีศรัทธาช่วยตัวเอง เขาสวดมนต์เท่าอายุ ตั้งสติไว้เลย สวดพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ พาหุงมหากา

เดี๋ยวนี้คนไทยไม่สนใจในการสวดมนต์ บางทีให้ดูบอกว่าสวดเท่าอายุนะ กลับบอกว่ายาว แต่เวลาไปนั่งคุยกันหรือนั่งโกหกกัน ไม่ยาวหรอก สร้างความดีนิดเดียว สร้างความชั่วมาก บวกลบคูณหารมาอย่างไร คอมพิวเตอร์จะตีออกมา

คนที่มาบวชกัน ไม่ใช่มาบวชที่วัดนี้แล้วดีทุกองค์นะ มันเก๊มาจากบ้านแล้วดีไม่ได้ อยู่ตรงนี้ เราพูดตรง ๆ สอนตรง ๆ ไม่มีใครชอบ ต้องให้หลอก

มีเรื่องอัศจรรย์อยู่เรื่องหนึ่ง ตอนที่วีโก้สึกใหม่ ๆ ที่บ้านแม่ช้อย เขานิมนต์พระไปทำบุญที่บ้านตอนเช้า ที่บ้านมีต้นมะม่วง ต้นมะปราง ต้นมะนาว เต็มไปหมด ทำให้บริเวณบ้านมืดครึ้ม

วีโก้ได้ถือกล้องไปด้วย อาตมาบอกให้วีโก้ถ่ายภาพ ตอนแม่ช้อยกำลังตักบาตร วีโก้บอกว่ามันมืดและไม่มีแฟลช ไฟฟ้าก็ไม่มี

อาตมาจึงให้เขาลองอธิษฐานดูว่า ข้าพเจ้าเพิ่งสึกใหม่ ๆ เมื่อบวชตั้งใจปฏิบัติกรรมฐาน ขอให้จิตของข้าพเจ้านี้บังเกิดเป็นแสงสว่าง ตั้งใจถ่ายก็ถ่ายรูปไป รูปออกมา สว่างโล่งเลย นี่อำนาจปัญญาเป็นแสงสว่างได้

แม่ช้อยเป็นแม่ของแม่สุ่ม แม่สุ่มนี่ถึงคราวตายแล้ว เป็นโรคมะเร็ง อุจจาระปัสสาวะเป็นเลือด หมดอายุแล้ว จึงบอกให้ตัดสินใจมาอยู่วัด ต่ออายุในวัด ลูกหลานจะมาเยี่ยมก็มาได้ ถ้าอยู่บ้านตายไปแล้ว ยังอยู่ที่วัดทุกวันนี้ อายุ ๘๐ กว่าแล้ว อาตมาสอนกรรมฐานให้ตั้งแต่เป็นสาวนะ

คนเรานี่ถึงคราวตายก็จริง ทุกคนต้องตายทั้งนั้นเป็นธรรมชาติ แก่แล้วก็ต้องตาย แต่ไม่น่าตายตอนหนุ่มสาวเลย ควรจะรักษา เหมือนอย่างปลูกบ้านด้วยไม้ ไม้มันอ่อน มันจะไม่ทน มีตัวเมี่ยง แมงมากิน ผุพังไวกว่าไม้แก่ ไม้สักมีอายุหลายร้อยปี นำมาปลูกบ้านจะทนกว่าไม้อ่อน ๆ คนบางคนไม่เอาไหนเลย จะให้แต่คนอื่นช่วย แต่ตัวเองไม่เคยช่วยตัวเองเลย

เมื่อคราวไปกรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส อาตมาแผ่เมตตาไปเคลียร์พื้นที่ก่อน ๗ วัน เอาตำรานี้ไปใช้บ้าง ไปเข้าบ้านลูกสาวญวนที่หนีภัยไปอยู่กรุงปารีส

เขาเกิดฝันว่าอาตมาไปสอนกรรมฐานให้ สอนสติปัฏฐาน ๔ ทั้งสองคืน เขาตามหาจนกระทั่งพบ มีพระไปด้วยกัน ๑๔ องค์ ชี้มาที่อาตมาองค์เดียว พ่อแม่มากันเป็นแถวหมด มีทั้งลาว ญวน เขมร ที่หลบหนีภัยไปอยู่กรุงปารีส นี่คือตำราจริง แต่ชาวพุทธไม่ได้ผลเลย

เดี๋ยวนี้นะ ที่วัดนี้พุทธเข้า ๖๐% คริสต์คาทอลิก ๓๐% อิสลาม ๑๐% เขาเข้ากันมาทำไม อาตมาดีใจเหลือเกินนะ ญาติโยมฟังด้วย

คนเข้าวัดนี่มีแต่คนมีทุกข์ และเป็นคนแก่ใกล้จะตายแล้ว แต่ที่วัดอัมพวัน นี้วัยรุ่นชอบ ถือกระเป๋ามาเองเลย เป็นอิสลามมาจากภาคใต้ ตอนแรกเขาก็ไม่ได้บอกว่าเขาเป็นอิสลาม แต่มาบอกหลังจากปฏิบัติกรรมฐานแล้ว

เขาบอกว่า พี่ชายเป็นดอกเตอร์อยู่ต่างประเทศ จดหมายมาบอกว่า “น้องเอ๊ย อย่าลืมพี่เป็นดอกเตอร์มาได้ เพราะหลวงพ่อวัดอัมพวันสอนมา” เขาก็เลยพาพรรคพวกมา ขณะนี้เรียนอยู่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

คนไทยชาวพุทธชอบมาหาบุญช่วย แต่คนต่างศาสนามาหาธรรมะช่วย และคนไทยนี่ปากเป็นบุญจริง ปากทำบุญ เอาสตางค์มาทำบุญวัดโน้นวัดนี้ แต่ใจเป็นบาป ไม่มีธรรมะ ทำไมถึงรู้ว่าใจเป็นบาป ดูได้จากพี่น้องทะเลาะกัน ทำไมแย่งสมบัติกัน อย่างนี้เป็นต้น

ท่านทั้งหลายจำไว้ วีโก้อดีตชาติคือ ฮอลันดา นำเรือกำปั่นมาจอดหน้าวัดนี้ โบสถ์หลังเก่าจำได้ไหม ที่วีโก้นั่งโทรจิต แผ่เมตตาไปนอร์เวย์
วีโก้ : ครับ จำได้ครับ พระราชสุทธิญาณมงคล : แม่กำลังป่วย จดหมายกลับมาเลย ปู่ของเขาที่บอกว่า หลานมาประเทศไทย จงเอาของดีไปฝากปู่ จำได้ไหม
วีโก้ : จำได้ครับ
พระราชสุทธิญาณมงคล : พ่อเป็นวิศวกร แม่เป็นเลขานุการ มหาวิทยาลัยออสโล วีโก้บวชแล้วสนใจในภาษาไทยมาก ใครมานิมนต์ ขออ่านเห็นว่าเขียนผิดหลายราย เช่น ทำบุญสวด ๗ วัน ต้องเรียก สวดพระพุทธมนต์ เวลานิมนต์ต้องเรียก เจริญพระพุทธมนต์ ส่วนมากคนจะเขียนนิมนต์ผิด

วีโก้เห็นเขามีงานศพกัน ก็เลยมาถามอาตมาว่า หลวงพ่อครับ ผมเห็นงานศพที่นี่หลายรายมาแล้ว เห็นกรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลให้แก่ดวงวิญญาณ ก็มองไม่เห็นว่าได้หรือไม่

ผมอยากจะถามหลวงพ่อว่า พ่อแม่ของผมอยู่ประเทศนอร์เวย์ อยากจะเจริญกรรมฐานอุทิศส่วนกุศลให้ จะได้รับไหมครับ

อาตมาบอก โอ.เค. ได้เลย เพราะเห็นว่าจิตของวีโก้ทำได้ ถึงขึ้นโทรจิตได้แล้ว เขาปฏิบัติได้ผล เลยบอกให้เขาทำได้ ขอยืนยันและรับรองด้วย เพราะวีโก้สอบได้แล้ว

สอบเดินจงกรมได้ สอบพองหนอ ยุบหนอได้ และจิตเข้าสู่สำนึกรู้เหตุการณ์ สามารถโทรจิตได้ จึงยืนยันคำนั้น

วีโก้ก็ปฏิบัติ เดินจงกรม ๑ ชั่วโมง นั่ง ๑ ชั่วโมง แล้วอุทิศส่วนกุศลให้พ่อแม่ ส่งโทรจิตไปใจความว่า ข้าพเจ้าวีโก้ บรูน ได้บวชแล้ว จะเอาของดีไปฝากปู่ให้จงได้

ได้นุ่งเหลืองห่มเหลือง และเจริญกรรมฐาน ขอแผ่ส่วนกุศลที่ลูกชายทำกรรมฐานได้ดี ขอให้แม่หายวันหายคืน จากโรคภัยไข้เจ็บ ณ บัดนี้

อีกข้อหนึ่ง ขอให้ปู่ของข้าพเจ้าได้รับทราบว่า หลานได้ของดีใส่ตัวแล้วจะเอาไปฝากปู่ และขอให้พ่อของข้าพเจ้ามีความเจริญรุ่งเรือง ด้วยการเจริญกรรมฐานของข้าพเจ้า และขอให้เพื่อนของข้าพเจ้า ๓ คน ที่อยู่ออสโลนั้น จงมีความเจริญเท่าเทียมกัน

แค่กะพริบตาเดียว วินาทีเดียวถึงแล้ว วันนั้นตรงกับวันที่ ๑๗ พฤษภาคม ๒๕๑๐ เป็นวันชาตินอร์เวย์ ทุกคนหยุดงานหมดทั่วประเทศ

แม่กำลังป่วยพักฟื้นอยู่ในห้อง ปู่กับเพื่อนอีก ๓ คน และพ่อเขากำลังนั่งรับประทานอาหารกัน ขณะนั้นเวลา ๙ นาฬิกา แต่เป็นเวลากลางคืนที่นี่ เกิดสังหรณ์จิต เห็นผ้าเหลืองลอยมาแวบแล้วหายไป เขาก็ตกใจ ปู่คิดได้เลย ชื่นใจว่า หลานคงได้บวชในพระพุทธศาสนาแล้ว และได้ของดีจากเมืองไทยแล้ว และพวกเขาก็พูด วีโก้ บรูน ออกมาพร้อมกัน แม่กำลังป่วยหนัก ได้ยินเสียงวีโก้ ด้วยความรักลูกอยู่แล้ว คลานออกมาจากห้องมานั่งร่วมวง หายเลย

แล้วก็เขียนจดหมายส่งมา เขียนวัน เดือน ปี และเวลาด้วย ปู่ก็ยังฝากความมาด้วยว่า หลานเอ๋ย อยู่เมืองไทยสงสัยเหลือเกินว่าคงได้บวช เพราะมีผ้าเหลืองลอยมา นี่แหละโทรจิต เลย แม่หายวันหายคืน ใช่ไหมล่ะ

วีโก้ : ใช่ครับ
พระราชสุทธิญาณมงคล : กว่าจดหมายจะมาถึงวัดเป็นเวลานาน เพราะส่งมาที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย แล้วส่งต่อมาที่วัดอีกทีหนึ่ง อาตมาให้วีโก้อ่านตอนกลางคืน วีโก้น้ำตาร่วงเลย จึงให้ไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยมาแปลให้ฟังเรื่องจริงที่วัดนี้ รูปของเขายังอยู่

ทำไมคนไทยจึงไม่พิสูจน์กันล่ะ เอาแต่บุญช่วย ให้คนอื่นช่วยตลอดรายการ แต่ก็ไม่รู้ว่าตัวบุญคืออะไร บุญช่วยแล้วตัวเองก็ไม่รู้ว่าบุญคืออะไร

บุญ แปลว่า ความสุข ความสุขต้องชำระใจให้สะอาด ใช่ไหม ทำใจให้หมดจดบริสุทธิ์ ถึงจะเป็นบุญ บุญเกิดจากการชำระใจ และ บุญเกิดจาความสงบ ถ้าไม่สงบไม่เป็นบุญ ตรงนี้คนไทยมีหลักได้

ไปหาพระให้หวยอำนวยพร พระพรมน้ำมนต์ เอาไม้เคาะหัวหน่อยก็ได้บุญ มันโง่เหลือเกินนะ

เมื่อคราวไปยุโรป ๕ ประเทศ อาตมาได้แผ่เมตตาไปก่อน คนไหนเคยเป็นญาติของข้าพเจ้าครั้งอดีต โปรดมารับข้าพเจ้า ณ บัดนี้

ก็ไปเข้าบ้านโน้น เข้าบ้านนี้ ฝรั่งมารับเป็นแถว และไปไหนมีคนมาไหว้ รู้จักอาตมาองค์เดียว หลวงเตี่ยที่วัดโพธิ์บอกว่า หลวงพ่อวัดอัมพวันนี่ไปสหรัฐอเมริกาก็มีแต่คนไหว้

นี่เล่าให้วีโก้ฟัง คิดถึงวีโก้อยู่เดนมาร์ก ก็ไม่มีโอกาสจะไป และวีโก้ถามว่าจะได้แต่งงานกับคนไทยที่เรียนอยู่ที่จุฬาไหม อาตมาบอกให้นั่งกรรมฐานเอง และวีโก้ก็มาบอกว่า เขาจะได้คนง่อยเปลี้ยเสียขาจริงไหม?

วีโก้ : จริงครับ
พระราชสุทธิญาณมงคล : คนง่อยนั้นเป็นชาวฟิลิปปินส์ เป็นอาจารย์สอนภาษาจีนกลาง และต้องไปพบกันที่มหาวิทยาลัยเดนมาร์ก ที่จริงเขาก็ไม่ใช่ง่อยอะไรหรอก เป็นโรคโปลิโอ ใส่เหล็กแล้วก็เดินได้

วีโก้ได้กลับมาเมืองไทย มาเขียนวิทยานิพนธ์เรื่องผี ได้ทุนจากมหาวิทยาลัย เขียนอยู่ ๒ ปี จึงแล้วเสร็จ ได้พาลูกและภรรยามาด้วย บอกว่านี่ คือพยานหลักฐานจากนิมิตกรรมฐาน

วีโก้ครั้งอดีตชาติเป็นชาวฮอลันดา ในโบสถ์หลังเก่าที่พังไป ได้ศิลาจารึกเป็นภาษาจีนว่า “ข้าพเจ้ากิมเหลียงกิมจือมาจากเมืองจีน มาจอดเรือหน้าวัดอัมพวัน มีเรืออีกลำหนึ่งเป็นฮอลันดา นับถือคริสต์ ได้จอดเรืออยู่ที่วัดนี้ ได้เลื่อมใสเจ้าอาวาสวัดนี้อายุ ๙๙ ปี คือปู่ครูญาณสังวร” นี่เล่าเท้าความหลังให้วีโก้ฟังถึงโบสถ์หลังเก่าที่วีโก้มานั่งกรรมฐาน

ท่านผู้การนี่บุญมาแล้วต้องมาพบกัน ท่านเป็นคนบวชให้สมัยเป็นผู้บังคับกองตำรวจ อำเภอพรหมบุรี ไม่อย่างนั้นจะบวชไม่ได้เพราะเป็นคนต่างชาติ เลยผู้บังคับกองกับนายอำเภอเป็นเจ้าภาพบวชให้

คนจีนมาค้าขายกับสมเด็จพระนารายณ์มหาราชที่เมืองละโว้ สมัยห้าหกร้อยปีก่อนโน้น แม่น้ำเจ้าพระยาลึกมาก ใช้เรือกำปั่นวิ่งมา และเลี้ยวเข้าปากน้ำบางพุทราสู่ละโว้ มาจอดเรือพักแรมที่วัดนี้

ได้ขึ้นมานมัสการเจ้าอาวาสคือ ปู่ครูญาณสังวรองค์ที่ ๑ ของกรุงศรีอยุธยา องค์ที่ ๒ คือ สมเด็จพระสังฆราชไก่เถื่อน องค์ที่ ๓ คือสมเด็จญาณสังวร วัดบวรนิเวศ จะไม่มีองค์ที่ ๔ ต่อไป

คนจีนเลื่อมใส สร้างโบสถ์ให้ มีเครื่องกังไส หยกเมืองจีนเต็มไปหมด อาตมาบรรจุไว้ในโบสถ์

ศิลาจารึกก็บอกว่า ฝรั่งชาติฮอลันดา มาทำการค้ากับสมเด็จพระนารายณ์ จีนสองคนอยากได้พระนาคปรกมาไว้ในโบสถ์ที่เขาสร้าง

ชาวฮอลันดาที่เป็นเพื่อนกับคนจีน ค้าขายด้วยกันก็รับอาสา เขาต้องการจะให้สมเด็จพระนารายณ์มหาราชเป็นคริสต์ เลยเข้าเมืองละโว้เข้าเฝ้าเพื่อขอพระราชทานพระนาคปรก พระองค์ท่านมอบให้ ๒ องค์ เพื่อให้กับคนจีน และอยู่มาจนบัดนี้

พระองค์ดำ ๒ องค์นั้นคือ พระนาคปรกเขมรคางคนหูตุ้ม และพระนาคปรกหูยานลพบุรี บันทึกไว้อย่างละเอียดว่าหนักกี่ปอนด์ อาตมาลองชั่งดู ตรงกันเลย

ฮอลันดาเมื่อครั้งอดีตชาติ คือ วีโก้ในชาตินี้ เขารำลึกเหตุการณ์ของเขาได้ ของใครของมัน เป็นปัจจัตตัง

และวีโก้เกิดร้อนใจอยากมาบ้านแป้ง มาดูช่างปั้นหม้อ มาถามปัญหาเจ้าคุณพรหมโมฬี วัดกลางธรนินทร์ ท่านเจ้าคุณพามาหาที่นี่เลย ถามปัญหา ๑๐ ข้อ อาตมาตอบได้หมด วีโก้กลับไปไม่เกิน ๑๕ วัน แบกกระเป๋ากลับมาเลย ขอบวชที่วัดนี้ ใช่ไหมล่ะ?

วีโก้ : ใช่ครับ

พระราชสุทธิญาณมงคล : นี่เล่าให้พวกโยมฟังนะ เราเป็นคนไทย แพ้ฝรั่งนะ ทำไมพูดไทยได้ชัด เพราะเมื่อครั้งอดีตชาติเธอเคยมาที่นี่ เคยมาจอดเรือที่หน้าวัด เป็นชาวฮอลันดา และขอพระราชทานพระนาคปรก ยังอยู่ ณ บัดนี้ นี่ข้ามน้ำข้ามทะเลเวียนอยู่หลายประเทศ แต่ต้องการกลับไปเป็นทหารรับใช้ชาติ ๑ ปี

ท่านผู้การได้บุญมากนะนี่ เคยเป็นบุพเพสันนิวาส เป็นญาติโยมกัน เคยมาบวชให้ รูปบวชยังอยู่ด้วย ว่าขานนาคได้ชัดเจนมาก ท่องเดี๋ยวเดียวได้เลย

โลกมันกลมนะ ถ้าไม่ตายพบกัน มาพบกันแล้ว เดินวกไปวนมาแล้วก็มาพบกันอีก นี่ไม่น่าจะพบกันเลยนะนี่ ใครจำใครได้ก่อนนะ

วีโก้ : จำได้พร้อมกันครับ

พระราชสุทธิญาณมงคล : นี่ไม่ตายพบกันนะ เราเป็นญาติกันนี่วีโก้ อาตมาไปต่างประเทศ ๑๕ ประเทศแล้ว สหรัฐอเมริกาไปแล้ว อธิบดีกรมการศาสนาจะชวนไปอีก ๓ ประเทศ แถบยุโรป นอร์เวย์ เดนมาร์ก แต่ไม่ไปเพราะงานที่วัดเยอะ ที่ไปก็ใกล้ยุโรปแล้ว

ที่ยุโรปนี้ใช้รถวิ่งไปทั้ง ๕ ประเทศเลย ใกล้กันนิดเดียว ไม่ต้องไปเครื่องบิน และได้เห็นภูมิประเทศของประเทศนั้น

อาตมาดีใจมากเหลือเกิน ต่างประเทศเขาทำตามคำสอนของพระพุทธเจ้า หนุ่มสาวไม่เที่ยว ต้องเรียนหนังสือ หาวิชาเป็นหลักฐาน นี่เป็นตัวอย่างที่ดีมาก

ถ้าท่านนั่งกรรมฐานและสนใจ เอาไปเลย เอาไปใช้ ไม่ใช่มานั่งกรรมฐานไปสวรรค์นิพพานนะ แต่มีสมบัติมนุษย์ ถ้าสมบัติมนุษย์ไม่มีเลย จะไปสวรรค์ไม่ได้

จิตต้องไปตามขั้นตอนของมัน จะไปเหมือนเรียนหนังสืออย่างนั้นไม่ได้ วีโก้เอ๋ย ความรู้วิชาการกับความคิดมันต่างกัน ตัวอย่างคนจีนตาชวนกับตาชิน ความรู้ไม่จบ ป.๔ มาเป็นยามธนาคาร เดี๋ยวนี้เป็นเจ้าของธนาคารทั่วประเทศแล้ว นี่เป็นความคิดใช่ไหม?

คนเรานี่ พรสวรรค์ มันติดตัวมาแต่ชาติก่อน พรสวรรค์ คืออะไร อาตมาแปลเป็นภาษาไทยดังนี้ ปัญญาติดมากับตัว ความรู้อยู่ในตำรา ใครสนใจไปศึกษาเอาเอง ถูกไหมล่ะ?

วีโก้ : ถูกครับ

พระราชสุทธิญาณมงคล : คนไทยชอบจะเอาแต่บุญช่วย บุญที่โน่นช่วย บุญที่นี่ช่วย ไปหาพระแล้วถูกพระหลอก เพราะพระทำกรรมฐานไม่ได้ คาทอลิก คริสต์ และอิสลาม มาเข้าวัด ไม่ใช่หมายความว่า จะให้เขามาเป็นพุทธ ต้องการเอาของดีให้เขา ต้องการให้เขาเป็นคนดี เป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ของเขา เป็นศิษย์ที่ดีของครูบาอาจารย์ของเขา อย่าเถียงพ่อเถียงแม่ เถียงครูบาอาจารย์ แล้วเขาจะเป็นพลเมืองดีของชาติของเขาต่อไปในโอกาสข้างหน้า อาตมาสอนอย่างนี้ ได้ผล

เขาก็เลยมากันเยอะหมด คาทอลิก คริสต์ ๓-๔ ประเทศ ความรู้อย่างต่ำปริญญาตรี สอนอย่างนี้ ไม่ใช่สอนไปสวรรค์นิพพาน ไปบวชชีพราหมณ์แล้วมานั่งสอนสามี อาตมาไม่สนใจคนประเภทนี้

อาตมาไปตั้งศูนย์ที่ขอนแก่นแล้วนะ เพราะอะไรรู้ไหม อาตมาไปได้ของดีมาจากขอนแก่น จากหลวงพ่อดำในป่า ใกล้ที่ตรงนั้นเลย พอดีอดีตชาติตามมา ดร.ลำไย มหาวิทยาลัยขอนแก่น ถวายที่ ๒๔ ไร่ ห่างจากตัวเมือง ๑๓ กม. เท่านั้น

ที่ศูนย์ปลูกไผ่ตงแล้ว ๕๐๐ กอ เดี๋ยวนี้คนไปกันแน่นเลย จะส่งพระไปสอนทหารครั้งละ ๗ วัน มีห้องน้ำห้องส้วมแล้ว ๓๐ กว่าห้อง และมีที่พักแรมแล้วมากมาย ไปดูได้ สร้างเป็นศูนย์ดีกว่าสร้างวัด ทุกคนเป็นเจ้าของ พวกเราสร้างของเราเอง เหมือนอย่างเรามีสมาคมอยู่ในประเทศฝรั่งเศสฉะนั้น

อาตมาดีใจมาก เมื่อคืนอาตมาโทรไปที่ศูนย์ขอนแก่น อาจารย์บุญส่ง บอกคนแน่นเลย เราสอนเขาไปแล้ว เขาก็เป็นครูสอนกันต่อไป สอนลูกสอนหลานของเขา ทุกคนเป็นเจ้าของและเขาก็ดูแลกันเอง ทหารก็เข้าไปช่วย เอาน้ำไปส่ง ที่ศูนย์มีบ่อก็จริงแต่ยังไม่สะอาดพอ ต่อไปจะมีโครงการทำน้ำให้สะอาดต่อไป

อาตมาดีใจมาก เพราะไปได้ของดีจากหลวงพ่อดำในป่า ที่สอนเรามาหลวงพ่อดำไม่รู้จักว่าอายุกี่ร้อยปีแล้ว เราต้องเอาของดีคืนที่สถานที่ที่เราได้มา จึงจะมีประโยชน์อย่างนี้ วีโก้มาเมืองไทย ไปที่ไหนบ้าง

วีโก้ : กรุงเทพฯ ไปทางเหนือบ้าง และอีสานก็ไปครับ

พระราชสุทธิญาณมงคล : โอ้! มาบวชตั้งแต่ยังไม่มีลูกเลย จากเราไปยี่สิบกว่าสิบปีแล้วนี่บวชได้ผลนะ คนไทยอายฝรั่งเขาบ้างไหม อาตมาไปกรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส เขายังรักษาบ้านโอกาศาปานไว้ขายกาแฟ แต่ที่ลพบุรีนี่พังบ้านโอกาศาปานหมด ไม่ได้อนุรักษ์อะไรไว้เลย ความรู้กับความคิดนี่ต่างกันนะ ความคิดมีสติปัญญาริเริ่มงาน แต่ความรู้นี่ ไปเป็นลูกจ้างเขา เป็นดอกเตอร์ไปเป็นลูกจ้างเขา ได้เงินเดือนเป็นแสน แต่ไม่ริเริ่มเพิ่มเติมแต่ประการใด จำไว้

ขาดต้องเติม เกินต้องตัด เพื่อประหยัดเวลา ถ้าขาดไม่เติม เกินก็ไม่ตัด ไม่ประหยัดเวลา ใช้ไม่ได้ วีโก้ หลวงพ่ออยากให้อย่างเดียว มันเป็นบุญ อิ่มใจ ที่ได้ช่วยเหลือกัน บุญนี้ตีความอย่าให้มันสูงเกินไป เรามีโอกาสให้ซึ่งกันและกัน เราอิ่มใจของเรา นี่คือบุญ มันเกิดความสุข มีโอกาสได้ช่วยเหลือกันอย่างนี้

ปีนี้วีโก้ ลูกสาวลูกชาย ๕๐ คนเป็นดอกเตอร์หมด กลับมาจากต่างประเทศแล้ว ๑๘ คน นี่เราสอนกันอย่างนี้ ไม่ใช่สอนไปสวรรค์นิพพาน อย่างที่เขาสอนกัน เรี่ยไรกันไม่พัก แจกเครื่องรางของขลัง อย่างนี้เราไม่สน อยากจะให้คนขลัง มีลูกให้เรียนหนังสือ มีความรู้เป็นดอกเตอร์ เป็นใหญ่เป็นโต

นี่เผลอนิดเดียวอายุ ๒๐ กว่าแล้ว เขาจบอะไรบ้างหรือยัง

วีโก้ : ยังไม่เข้ามหาวิทยาลัยหรอกครับ

พระราชสุทธิญาณมงคล : พยายามดูลูกหน่อยนะ ให้เขาดิบได้ดีให้ได้ สอนภาษาไทยให้เขาบ้างซิ แต่ต่างประเทศเขาไม่พูดกัน มันยากอย่างที่เมืองไทย เตี่ยเป็นจีนนอก แม่เป็นจีนนอก ลูกพูดจีนไม่เป็น เพราะไม่พูดจีนให้ลูกฟัง นี่นะเราไม่ตายก็วนเวียนมาหากันอย่างนี้แหละ มันก็เกิดประโยชน์

ที่วัดนี้จะมีที่บำบัดน้ำเสีย ราคา ๓ ล้านกำลังทำ ที่เผาขยะสดขยะแห้งมีแล้ว ระบบโรงครัวใช้น้ำมันดีเซล ที่เมืองไทยนี่ตัดไม้ทำลายป่ากันหมด

ที่ไปที่เมืองนอก ประเทศอังกฤษไม้ในบ้านยังตัดไม่ได้เลยนะ ถ้าจะตัดต้องขออนุญาตจากรัฐบาล เวลากลางคืนขับรถไปช้า ๆ กระต่ายป่าวิ่งมาเป็นฝูงเลย ถ้าทับสัตว์ป่าตายโดนปรับนะ มีตาข่ายกั้นอยู่ข้างถนนเลยนะ แต่เมืองไทยใจบุญ สัตว์ป่า กระต่ายป่ายิงตายหมดเลย ที่กรุงปารีสเขาให้ยิงเป็นฤดูนะ เราไปรู้มาแล้ว

ที่เมืองอัมสเตอร์ดัม เอาทะเลทำเมืองได้ เขามีปัญญา เอาทะเลทำเมือง เราไปเห็น โอ้โฮ เรือจอดบนฟ้า ทะเลเป็นเมืองเลยนะ ของเราทำดินให้เป็นทราย ไม่ปลูกสร้างอะไรเลย ของเขานี่ทรายทั้งนั้น เอามาเป็นดิน สร้างเมืองและปลูกต้นไม้ได้ วิเศษแท้

เข้ากรุงเทพฯ แล้วจะกลับเดนมาร์กเมื่อไร?

วีโก้ : วันอาทิตย์หน้าครับ

พระราชสุทธิญาณมงคล : มีลูกทั้งหมดกี่คน

วีโก้ : คนเดียวแหละครับ ตอนที่มาครั้งแรก อายุสักเดือนหนึ่ง

พระราชสุทธิญาณมงคล : เอาลูกมาอวดว่าจริงตามที่นิมิตกรรมฐานบอก ได้คนง่อยเป็นชาวฟิลิปปินส์ เอาเหล็กใส่แล้วเดินได้ เนื้อคู่ของเขาคนนี้ นี่เท้าความหลัง ๒๐ กว่าปีแล้ว ยังจำได้หมด ถูกไหมที่หลวงพ่อพูดนี่

วีโก้ : ถูกครับ

พระราชสุทธิญาณมงคล : เอาละ เป็นพยานให้หลวงพ่อ เราดีใจอยู่อย่างหนึ่งนะ นายช่างสมบุญ ศีลสร เป็นนายช่างไฟฟ้า จะเดินทางไปดูงานไฟฟ้าฝ่ายผลิตที่ประเทศนอร์เวย์ วีโก้ยังอยู่ในเมืองไทย เขียนจดหมายให้พ่อแม่ของเขาให้ต้อนรับ การไฟฟ้าไปกันเยอะแยะหมด

พ่อของวีโก้แต่งสูทผ้าไหมไทยไปรับคนไทยที่สนามบิน รับไปพักที่บ้านของเขา วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ โรงงานหยุด เขาเปิดให้ดูเลย ดูงานเกี่ยวกับการไฟฟ้า

นายช่างสมบุญ ศีลสร เป็นคนบ้านแป้งนี่เอง พาคณะนายช่างไปดูงานทั้งหมด ๒๕ คน พ่อแม่ของวีโก้บอกว่า “ข้าพเจ้ายินดีรับพวกท่านทั้งหลายอย่างดียิ่ง เพราะลูกข้าพเจ้าได้รับการอุปการะอย่างดีในประเทศไทย ขอขอบพระคุณ กราบเรียนมาถึงหลวงพ่อวัดอัมพวันด้วย” เขาแต่งตัวเป็นผ้าไหมไทยที่วีโก้ส่งไปให้ จะได้รู้ว่ามารับคนไทย เขามีความคิดดี เลยเขาก็พาดูงานอย่างดีที่สุดในประเทศนอร์เวย์ เดี๋ยวนี้แม่ยังอยู่ไหมนี่

วีโก้ : แม่ยังอยู่ครับ พ่อเสียไปแล้ว

พระราชสุทธิญาณมงคล : ปู่ล่ะ

วีโก้ : ปู่ก็เสีย แม่อายุ ๘๕ แล้ว อยู่ที่บ้าน

พระราชสุทธิญาณมงคล : ไม่อยู่บ้านยังไง วีโก้มาบวชนี่ ๒๐ กว่าปีแล้ว ตั้งแต่ลูกเมียยังไม่มี ตั้งแต่โบสถ์หลังเก่า วีโก้คงจะจำสภาพได้ ตรงนี้เป็นสวนมะม่วง มีมะปราง โบสถ์ก็หลังเล็ก ที่วีโก้เข้าไปนั่ง พังหมดแล้ว เข้าไปดูบ้างหรือเปล่า

พ.ต.ท. ชน อินทนา : ผมพาไปดูหมดแล้ว ดูศาลาด้วย

พระราชสุทธิญาณมงคล : ศาลาหลังเก่าหมดไปแล้ว ไม่มีเหลือ ที่สร้างใหม่รับคนได้เป็นพัน เราสอนอย่างเดียว ให้อย่างเดียว และไม่ได้ไปกวนใคร เราจึงเจริญขึ้นมานี่ มีแล้วให้เสมอ นี่คือตำราของเรา

ยิ่งให้ยิ่งได้ ยิ่งหวงยิ่งอด หมดก็ไม่มา เราไม่หวงกัน เราไม่อด หมดก็มาเรื่อย ๆ ไม่ไปง้อใคร

โยมฟังไว้ด้วย นี่เป็นตัวอย่างคนมาบวชที่นี่ อดีตชาติเป็นชาวฮอลันดา ได้ขอพระราชทานพระนาคปรกมอบให้คนจีน มามอบให้วัดนี้ ๒ องค์ ครั้งอดีตที่ผ่านมาแล้วนั้น ปัจจุบัน คือ วีโก้ บรูน จากฮอลันดามาเป็นชนชาวนอร์เวย์ นี่มันชัด

และ พ.ต.ท. ชน อินทนา กับนายอำเภอเกษ ดีฤกษ์ เป็นโยมบวช เป็นพ่อเป็นแม่บวชให้ดังที่กล่าวมาแล้ว คนมาบวชกันเยอะ ตอนนี้ตายกันเกือบหมดแล้วนะ ท่านเจ้าคุณวัดกลางธรนินทร์ก็มรณภาพแล้ว

เวลาโกนผมจะบวช วีโก้ร้องไห้เลย เหลียวซ้ายแลขวามีแต่คนไทย ญาติวงศ์พงศามิได้มาเลย ร้องไห้ทันที มากันกี่คน

วีโก้ : ผมมาคนเดียวแหละครับ มาดูงานภาคเหนือ ภาคกลาง ภาคอีสานก็ไปครับ

พระราชสุทธิญาณมงคล : นี่เขายังต้องดูงาน เอาไปเป็นตัวอย่าง คนไทยไม่คอยไปดูที่ไหนเลย ดีมาก และการเป็นอยู่ของเราเป็นอย่างไร?

วีโก้ : กระผมพักอยู่บ้านเพื่อนคนไทยที่สุขุมวิทครับ

พ.ต.ท. ชน อินทนา : กระผมก็จะลากลับวันนี้ มาปฏิบัติกรรมฐานครบ ๗ วัน ๗ คืนพอดี

พระราชสุทธิญาณมงคล : พาวีโก้ไปทานอาหารด้วย ตอนเที่ยงเขาจะเข้ากรุงเทพฯ เอารูปใหญ่ให้วีโก้ไปบานหนึ่ง ใส่ซองด้วย เขาจะไปต่างประเทศ ให้ท่านไป เอาไปไว้ที่ที่อยู่ของเรานะ วีโก้นะ อาตมาต้องขอตัวแล้ว
วีโก้ : ผมกราบลาละครับหลวงพ่อ

ถอดเทปโดย : พระธีรวัฒน์ ฐานุตฺตโร