อานิสงค์การสวดพุทธคุณ
และชินบัญชรคาถา

โดย ร.อ (หญิง) พิณทิพย์ พานิช

ดิฉันสำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งเมื่อกลางปี ๒๕๒๗ ซึ่งเป็นปีเกษียณอายุราชการของคุณพ่อพอดีดิฉันไปสมัครงานหลายแห่งที่สอบข้อเขียนและสัมภาษณ์หลายครั้ง บางหน่วยงานมีเพื่อนของคุณน้าและพรรคพวกของคุณพ่อรับปากยินดีช่วยเหลือเต็มที่ ผลสุดท้ายต้องผิดหวัง เพราะว่าขัดข้องด้วยไม่มีงบประมาณสนับสนุน ทางหน่วยงานไม่มีนโยบายบรรจุพนักงานใหม่ หรือคุณวุฒิไม่ตรงกับความต้องการของหน่วยงาน ต้องรอคอยอย่างไม่มีจุดหมาย บางครั้งมีความรู้สึกเบื่อหน่ายท้อถอย หมดกำลังใจ อยากจะปล่อยชีวิตไปตามยถากรรม เราไม่เคยฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ทำบุญสร้างกุศลตามโอกาสให้ คิดว่าคงจะเป็นกรรมเก่าในอดีตติดตามมาขัดขวางทางเดินแห่งชีวิต จึงต้องระทมทุกข์ผิดหวังไม่เหมือนคนอื่นเขา กรรมในอดีตมันยากนักที่จะหยั่งรู้ได้ในระดับจิตอย่างเรา ๆ

อยู่มาวันที่ ๑๓ ก.ย. ๒๘ ดิฉันได้มีโอกาสติดตามคุณพ่อ คุณแม่ และพี่ ๆ เดินทางไปนมัสการและปรึกษาหลวงพ่อจรัญ หลวงพ่อได้พูดว่าให้ดิฉันทำใจเย็น ๆ จะมีตำแหน่งงานรองรับ ได้ทำแน่ ๆ ไม่ต้องเป็นห่วง จะช้าหรือเร็วเท่านั้น จึงทำให้ดิฉันเกิดกำลังใจที่จะรอคอยอย่างมีความหวัง เชื่อและมั่นใจว่าคำพูดของหลวงพ่อที่ผ่านมาไม่เคยทำให้ครอบครัวเราผิดหวังเลย

กาลเวลาได้ผ่านไปย่างเข้าปี ๒๕๒๙ ซึ่งนานเหลือเกินเหมือนต้นข้าวคอยฝน ยังไม่ได้รับข่าวดีจากแห่งใดเลย ได้สอบถามไปยังหน่วยงานที่รับสมัคร ก็ได้รับคำตอบด้วยเหตุผลดังกล่าวข้างต้น ด้วยความร้อนใจใคร่จะรู้ว่าจะมีหนทางเข้ารับราชการหน่วยใด เมื่อไรจะได้แน่นอน ต่อมาเมื่อ ๑๒ เม.ย. ๒๙ คุณพ่อ คุณแม่ พี่ ๆ และดิฉันได้ออกเดินทางไปเยี่ยมและปรึกษาหลวงพ่อจรัญ เช่นเคย ท่านได้ย้ำว่า “มีผู้ใหญ่จะช่วยเหลือจะสำเร็จเร็ว ๆ นี้ หน่วยใดขอตัวก่อนให้เอาหน่วยนั้น” เมื่อดิฉันเดินทางกลับมา รู้สึกว่าชีวิตนี้มีความหวังขึ้น กอร์ปกับมีความศรัทธาเชื่อมั่น เคารพนับถือในหลวงพ่อมานานแล้วจึงคลายความวิตกกังวลลงไปได้บ้าง

วันหนึ่งในปี ๒๕๓๐ ดิฉันได้รับการติดต่อจากเจ้าหน้าที่ กรป.กลาง ให้นำหลักฐานเพิ่มเติมมาประกอบใบสมัครงาน เพื่อจะได้นำเรียนขออนุมัติบรรจุเป็นลูกจ้างของกองบัญชาการทหารสูงสุดต่อไป ดิฉันได้ไปรายงานตัวที่หน่วยงานนี้เมื่อ ๑ ก.ค. ๓๐ เพื่อปฏิบัติงานตามหน้าที่ต่อไป ดิฉันรู้สึกดีใจมากจนน้ำตาไหลลงอาบหน้า นำความปลื้มปีติยินดีมาสู่บิดามารดาเป็นที่ยิ่ง ตลอดจนเทิดทูนบูชาขอบพระคุณหลวงพ่อจรัญ ที่โปรดกรุณาแผ่เมตตาสนับสนุนให้ดิฉันประสบความสำเร็จในครั้งนี้ ดิฉันได้มีโอกาสทำงานในหน่วยงานนี้ เปรียบเสมือนผลไม้หล่นไม่ไกลต้น เพราะคุณพ่อรับราชการทหาร ดิฉันเป็นลูกทหารเลยต้องเป็นทหารรับใช้ชาติตามไปด้วย ดิฉันมีความภาคภูมิใจ เอาใจใส่ สนใจงาน รับผิดชอบงานที่ได้รับมอบหมายโดยไม่เห็นแก่ความเหน็ดเหนื่อย มีความพยายามมุมานะทำงานเพื่อให้เกิดประสิทธิภาพและประสิทธิผล ทำให้ความพอใจให้ผู้บังคับบัญชา ได้รับการพิจารณาบำเหน็จความดีความชอบในรอบปีจนทำให้ดิฉันได้รับการสนับสนุนบรรจุตำแหน่งหลัก และเลื่อนชั้นยศตามลำดับครั้งสุดท้ายได้รับยศร้อยเอก

ผู้ที่จะครองตำแหน่งชั้นยศระดับนายร้อย นายพันขึ้นไป นายทหารผู้นั้นจะต้องเข้ารับการศึกษาตามหลักสูตรในสถาบันทหารที่กำหนดไว้ในแต่ละเหล่า ตามโอกาสที่จะอำนวยให้ บางคนไม่ได้เรียนตามขั้นตอน อาจจะเนื่องด้วยจำนวนที่นั่งเรียนมีจำกัด หรือไม่มีงบประมาณสนับสนุนในแต่ละปีได้เพียงพอ ก็จำเป็นจะต้องเลื่อนการเรียนออกไป สำหรับดิฉันยังไม่เข้ากฎเกณฑ์ที่จะเข้าศึกษาหลักสูตรผู้บังคับกองร้อยเหล่าสารบรรณ (ขณะพิจารณายศร้อยโทคำสั่งแต่งตั้งยศร้อยเอกได้ออกมาภายหลัง) แต่ก็เป็นร้อยโทเต็มขั้นแล้ว จึงขอร้องผู้บังคับบัญชาช่วยเสนอชื่อเข้าพิจารณาคัดเลือกเข้าเรียนในครั้งนี้ด้วย เพราะบรรดาเพื่อน ๆ ที่ได้รับการศึกษารุ่นเดียวกันได้เข้าเรียนในรุ่นนี้ทั้งหมด ท่านผู้ใหญ่ท่านเมตตาตามที่ขอร้อง นอกนั้นยังหาคะแนนเสียงเชียร์จากผู้ใหญ่ในหน่วยอื่นช่วยฝากฝังรวมทั้งขอความเมตตาจากหลวงพ่อช่วยแผ่เมตตาให้ด้วย ดิฉันได้ประเมินผลเข้าข้างตัวเอง ป้อนข้อมูลลงคอมพิวเตอร์ตีออกมาว่ามีความหวัง ๘๐% ได้เรียนแน่ ๆ แต่ผลการพิจารณาเป็นทางการประกาศออกมาผู้มีสิทธิ์เข้าเรียนในรุ่นนี้เพียง ๖๐ คน ชื่อของดิฉันเป็นตัวอะไหล่คนที่ ๒ – ๓ ดิฉันไม่เสียใจเพราะรู้ตัว แพ้อาวุโสดังที่คิดไว้ เพราะคำสั่งแต่งตั้งยศออกมาไม่ทันระหว่างพิจารณา จึงทำใจได้สบาย สงบอารมณ์ คิดว่าโอกาสหน้ายังมี จำต้องทำงานสู้ต่อไปไม่มีสิ่งใดตามใจเรา โดยยึดภาษิตของญี่ปุ่นที่ว่า “อยากจะชมดอกไม้ ก็มีแต่กลีบใบร่วงหล่น อยากจะแหงนชมดวงจันทร์ ก็มีเมฆมาบังเสีย ในโลกนี้ไม่มีอะไรตามใจเรา” ดิฉันจึงได้บอกคุณพ่อว่า ไม่มีโอกาสเข้าศึกษาในรุ่นนี้เสียแล้ว คุณพ่อพูดปลอบใจขอให้ฝืนใจสู้ เราแพ้ก่อนตอนนี้เพื่อเอาชนะทีหลัง ควรยึดหลักธรรมพระไตรลักษณ์อันมี อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เป็นที่พึ่ง แต่อย่าไปยึดหลักหลวงตายีเข้านะ ท่านบอกว่า “ร่างกายนี่ ยาววา หนาคืบ กว้างศอก ให้พิจารณาแต่ละส่วน แต่ละจุด ไม่เที่ยงแท้แน่นอน เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา อ้ายนั่นก็ไม่ใช่ของเรา อ้ายนี่ก็ไม่ใช่ของเรา ยกให้เขาไปเสีย!” ญาติโยมบางคนเห็นว่าหลวงตายีพูดจาลามกไม่เข้าท่าเลยแจ้งตำรวจให้มาจับ เลยหลวงตาอยู่ไม่เป็นสุข ลูกศิษย์ที่ภักดีเอาหลวงตาพาซ่อนไว้ไปบ้านนอกบ้าง กลับเข้ามาซ่อนในกรุงเทพฯ บ้าง แบบเล่นโปลิสจับขโมยกันหลายยกหลายครา ผลสุดท้ายหลวงตาท่านเบื่อหน่ายสละสังขาร หมดเวรหมดกรรมกันที ศึกสายเลือดนี้จึงได้ยุติลง เห็นไหมล่ะพูดผิดหน่อยเดียวถึงตายได้นะ

ในที่สุดคุณพ่อได้แนะนำให้ดิฉันสวดพุทธคุณซึ่งท่านเจ้าคุณพระราชสุทธิญาณมงคลได้บรรยายวิธีสวดตามขั้นตอน และมีหลายรายประสบผลสำเร็จในหลายเรื่องต่าง ๆ กัน มีรายละเอียดปรากฏในหนังสือกฎแห่งกรรม – ธรรมปฏิบัติ ขอให้ไปอ่านดู และได้หยิบบทสวดมนต์เล่มเล็กยื่นให้นำไปสวด โดยปกติดิฉันไม่ค่อยสนใจในการสวดมนต์เท่าใดนัก เพราะกลับจากทำงานมาถึงบ้านเป็นเวลาค่ำคืน วันไหนจราจรติดขัดก็มาถึงบ้านดึกหน่อย เมื่อดิฉันได้หยิบหนังสือมาอ่านดูก็เกิดศรัทธาเลื่อมใส จึงเริ่มเข้าห้องพระสวดมนต์ในตอนค่ำเมื่อ ๓๐ มี.ค. ๓๗ มาจนกระทั่งปัจจุบันนี้ เมื่อสวดมนต์เวลาค่ำทุกวันได้ประมาณ ๒ เดือนเศษ ก็มีผลปรากฏอย่างน่าอัศจรรย์ นั่นก็คือ

๑. เมื่อ ๖ มิ.ย. ๓๗ ผู้บังคับบัญชาได้พิจารณาความดีความชอบในรอบปีที่ผ่านมา ขอบำเหน็จให้ดิฉัน ๒ ขั้น (ผู้มีสิทธิเข้ารับการศึกษาจะไม่ได้รับการพิจารณา)

๒. เมื่อ ๗ มิ.ย. ๓๗ เจ้าหน้าที่กองการศึกษา กรมยุทธศึกษาทหาร ติดต่อมายังหน่อย กรป.กลาง ให้ดิฉันรีบไปรายงานตัวเพื่อเข้ารับการศึกษาในหลักสูตร ผบ.ร้อย เหล่า สบ. ด่วน (เข้าเรียนแทนนายทหารนักเรียนที่ประสบอุบัติเหตุรถยนต์ชนอาการสาหัส) หลักสูตรนี้เปิดการศึกษาแล้ว เมื่อ ๒ มิ.ย. ๓๗ ปิดการศึกษา ๒๑ ก.ย. ๓๗

๓. เมื่อ ๔ ต.ค. – ๗ ต.ค. ๓๗ ดิฉันได้เดินทางร่วมคณะสื่อสารมวลชน ตามโครงการกรมส่งออก ทำข่าว ศึกษาดูงานภาคใต้ และต่างประเทศ (มาเลเซีย)

๔. เมื่อ ๑ ธ.ค. ๓๗ สัตว์ร้ายไม่ทำอันตราย เช่น งูเดินห่าง ๒ นิ้ว ไม่ฉกกัด

๕. เมื่อ ๓ ธ.ค. – ๖ ธ.ค. ๓๗ ดิฉันได้เดินทางร่วมคณะสื่อมวลชน ตามโครงการกรมสรรพากร ทำข่าว ศึกษาดูงานเมืองเซียงไฮ้ กวางเจา ประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนจีน และประเทศฮ่องกง

จากเหตุการณ์ดังกล่าวข้างต้นนั้น ดิฉันประสบด้วยตนเองนับว่าเป็นโชคดีอย่างเหลือเชื่อจริง ๆ อย่างในกรณีข้อ ๑ ผู้เข้ารับการศึกษาจะไม่ได้รับการพิจารณา ๒ ขั้น บังเอิญในระหว่างพิจารณานั้นดิฉันมิได้อยู่ในกฎเกณฑ์กำหนดนี้ จึงรอดมาได้อย่างหวุดหวิด ข้อ ๒ ดิฉันได้เข้าศึกษาแบบปาฏิหาริย์แท้ ๆ องค์เทพท่านช่วยกระมัง? แล้วก็ไม่มีผลกระทบในข้อ ๑ ด้วย ผลการศึกษา ๙๐.๘๐% ส่วนข้อ ๓, ๔, ๕ นั้น ถือว่าเป็นการพักผ่อนที่ได้เคร่งเครียดต่อการศึกษามานาน ทุกคนมีโอกาสอย่างนี้ได้เหมือนกันนะ และงูมันเมตตาเลยไม่กัดดิฉันจึงมีความศรัทธาและมั่นใจว่า การสวดพุทธคุณและชินบัญชรคาถา ย่อมได้อานิสงส์นานาประการ เปิดทางเดินไม่มีอุปสรรคทั้งในด้านส่วนตัวและส่วนรวม ทั้งนี้ ก็ด้วยอาศัยบารมีของหลวงพ่อจรัญท่านได้นำของดีมาเผยแพร่ต่อญาติโยม โดยท่านเสี่ยงอันตรายไต่ลงไปในโพรงเจดีย์วัดใหญ่ชัยมงคล จนพบนิมิตดังที่สมเด็จพระพนรัตน์ วัดป่าแก้วได้บอกไว้จริง เป็นจารึกบทสวดที่เรียกว่า “พาหุง มหา การุณิโก” มาจัดพิมพ์เผยแพร่ให้ญาติโยมนำไปสวดแล้วจะประสบผลสำเร็จตามที่ปรารถนาไม่มากก็น้อย ขอให้ลองปฏิบัติดูจะรู้จริง เป็นบทสวดที่มีค่าที่สุด มีผลดีที่สุด ที่สมเด็จพระนเรศวรมหาราชได้รับชัยชนะในการกระทำยุทธหัตถีกับพระมหาอุปราช สวดแล้วจะมีความเจริญรุ่งเรืองเป็นมงคลชีวิต

สุดท้ายนี้ ดิฉันขออาราธนาคุณพระรัตนตรัย คุ้มครองให้หลวงพ่อจรัญ (ท่านเจ้าคุณพระราชสุทธิญาณ-มงคล) จงมีความสุข พลานามัยสมบูรณ์ แข็งแรง มีชนมายุยั่งยืนนานอยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทร เป็นที่พึ่งอาศัยของสานุศิษย์ ลูกหลานชั่วกาลนาน

ด้วยความเคารพอย่างสูง
ร.อ. (หญิง) พิณทิพย์ พานิช

 

จดหมายจากนายกุศล นามแก้ว (๒)

โดย นายกุศล นามแก้ว

หลวงพ่อครับ กระผมได้ดูทีวีที่หลวงพ่อเทศน์อบรมสั่งสอนประชาชนด้วยตาของกระผมเอง กระผมมีความปีติและเลื่อมใสในลีลาการเทศน์ของหลวงพ่อเป็นอย่างสูงสุด กระผมจึงกราบนมัสการแจ้งมาให้หลวงพ่อที่เคารพทราบด้วยนะครับ แม้ว่าจะเป็นการเดิน นั่ง นอน หรือฉันอาหาร ก็เป็นที่น่าเลื่อมใสมาก และไม่มีพระองค์ไหนจะสอนแบบนี้เท่าที่ผมเห็นมานะครับ

หลวงพ่อครับกระผมปฏิบัติธรรมของหลวงพ่อ ผมสวดบท เมตัญ จะ สัพพะโล กัสมิง มานะ สัมภาวะเย อัปปะริ-มานัง และบท เมตตา คุณนัง อะระหัง เมตตา แล้วแผ่เมตตาทุกวัน

วันหนึ่งมีงูออกมาหาผม งูตัวนั้นยาวประมาณ ๒ วา แต่งูตัวนั้นมีสีแดงเหมือนพญานาค พองูตัวนั้นออกมาหาผม แล้วผมก็เลยบอกเขาว่า ผมกับท่านไม่ได้เป็นศัตรูกันอีกแล้ว เราทั้งสองนี้เป็นมิตรกัน ก็เลยบอกเขาว่า อย่างนั้นท่านมาอาศัยที่ดินของข้าพเจ้าทำมาหากิน แต่ข้าพเจ้าก็ไม่ได้คิดว่าท่านเป็นหนี้ข้าพเจ้าเลย

พอกระผมพูดกับเขาแบบนั้นแล้วก็แผ่เมตตาให้เขา งูตัวนั้นก็เดินทางกลับเข้าป่าต่อไป กระผมคิดว่าถ้ากระผมฆ่างูตัวนั้นตายแล้ว กระผมก็คงต้องตายแน่ ๆ เขาออกมาหาเราในตอนกลางวันแจ้ง ๆ นะครับ แต่นั้นมาจนถึงบัดนี้ กระผมไม่เคยเห็นงูมาที่บ้านของผมอีกแม้สักตัวเดียว คาถาที่หลวงพ่อให้ท่องนี้ดีจริง ๆ ครับ และทุกคืนผมก็จะสวดบทเมตตาใหญ่ด้วยครับ ทุกวันจะเข้าจะออกจากบ้านผมก็สวดมนต์ตามที่หลวงพ่อบอกครับ

และตามที่กระผมได้เขียนจดหมายกราบนมัสการหลวงพ่อนี้ เป็นความจริงทุกประการครับ และหลวงพ่อครับ เดี๋ยวนี้ผมหายจากโรคภัยไข้เจ็บต่าง ๆ โรคหัวใจรั่วก็หายเป็นปรกติทุกอย่างแล้วนะครับ ผมแข็งแรงดีและมีกำลังใจที่จะปฏิบัติตามที่หลวงพ่อสอนทุกประการครับ

ในวารดิถีปีใหม่นี้กระผมขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ที่อยู่ในสากลโลกนี้ จงมาช่วยบันดาลปกปักรักษาคุ้มครองหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงของกระผมจงมีแต่ความสุขความเจริญ อายุยืนนาน ได้อบรมสั่งสอนลูกหลานจากธรรมอันประเสริฐ และศักดิ์สิทธิ์ของหลวงพ่อนี้เทอญ